Monteverde

Zaterdag 10 juni, we zaten kwart voor 7 aan het ontbijt, klaar gemaakt door Andrea, de eigenaar. We bleken de enige toeristen te zijn in Cano Negro. Na het ontbijt zetten we koers naar Santa Elena, maar niet voordat Andrea ons uitgelegd had hoe we het beste konden rijden. Achteraf hebben wij twijfels of dit de snelste route was maar dat terzijde. We begonnen onze reis op de weg waarop we gekomen waren, dat was geen pretje maar na zo'n 3 kwartier kwamen we op een goede weg. Echter na verloop van tijd konden we de slechte wegen niet vermijden en verdwaalde ook nog op een zandweg  tussen weilanden doordat onze navigatie de kluts kwijt was. Toen we terugreden kwamen we op die zelfde weg nog 3 auto's tegen waarvan we ons afvroegen of zij ook geen last hadden van op hol geslagen navigatie. Kort daarna begon het te regenen, wat het de hele middag zou doen. Rond kwart over één kwamen we aan in Santa Elena, nadat we de spullen hadden uitgeladen zette we koers richting Don Juan waar we koffie, chocolade, sugarcane tour in één zouden krijgen. Er werd vanalles uitgelegd over koffie en waarom koffie uit Costa Rica zo goed was. Vervolgens werd ons verteld hoe suiker uit sugarcane gewonnen werd, waar bij Jochem met een ander vrijwilliger heel hard aan een apparaat moesten draaien om sugarcane fijn te persen waardoor er vocht vrij kwam. Tot slot werd ons het een en ander verteld over de cacaoboon en het proces tot chocolade waarbij de Zwitsers (Nestlé) en de Nederlanders (cacaoboter) een belangrijke rol hebben gespeeld om tot de hedendaagse chocola te komen. Voordat we de locatie verlieten mochten we nog koffie en chocolade proeven.
Op zondag stond Monteverde national park op het programma. Dit is een nevelregenwoud waar we 12 jaar geleden ook al eens geweest waren waar je de quetzal kunt vinden als je geluk hebt. Het is dan ook altijd handig dat je een gids inhuurt, dan zie je vaak meer dan zonder. Dat deden we dus en al snel leidde dat tot 3 quetzals, wat andere vogels en 2 toekans, waarvan de eerste door Henrike werd gespot. Na afscheid genomen te hebben van de gids liepen we zelf nog door het park maar hoorden we vooral vogels i.p.v. dat we ze zagen, wel hadden we nog een mooi uit over het regenwoud. De dag sloten we af met een bezoekje aan het colibri-café met een overheerlijk chocoladetaartje met koffie. Daar hebben ze suikerwater hangen waarop vele colibri's op af komen. Het blijft een wonder dat ze op hoge snelheid kriskras door elkaar vliegen zonder iets of iemand te raken dan wel te spiezen met hun spitse snavel. De rest van de dag besteden we aan de voorbereiding op morgen, wat geen standaard ritje gaat worden.