Montezuma

Op maandag vertrokken we iets voor 7-en uit Monteverde opweg naar Montezuma. Van ons hotel hadden we vantevoren al een mail gekregen met aan 1 A4 instructies hoe we moeten rijden met vooral de waarschuwing dat als we de instructies niet zouden volgen maar de GPS er ons hel en verdoemenis te wachten stond. Om in Montezuma te komen moesten we een stukje met de boot van Puntarenas naar Paquera. Wij hadden de hoop al opgegeven om de boot van 9 uur te halen en hadden ons al verzoend met de boot van 12 uur. Echter kwamen we kwart voor 9 aan in Puntarenas en kwamen terecht in een lange rij. Niet getreurd er was een mannetje die ons uitlegde dat als we niet meer op de boot konden van 9 uur we ook de boot van 10 uur naar Playa Naranjo konden nemen, we kwamen dan wel op een andere plek aan maar dat was dan maar 20 minuten langer rijden naar onze bestemming. Uiteindelijk bleek inderdaad de rij te lang en reden wij samen met een andere auto achter een lopende man aan, naar een andere rij. We kochten tickets voor de boot en daarna moest het mannetje nog wel een tip hebben voor zijn diensten, niets voor niets in deze wereld.

Eenmaal op de boot kwamen we op een dek terecht met Zuid-Amerikaanse klanken en voeren we naar Playa Naranjo, waar we na 1 uur en 15 min aankwamen. We vervolgden onze weg naar ons hostel nauwlettend totdat we ergens verdwaald raakte op een steeds smaller wordende niet goed begaanbare zandweg. Hoe goed we ook zochten, het hotel hebben we nooit gevonden. Tsja, als je 1 A4 nodig hebt om uit te leggen waar we moeten zijn, kun je je ook afvragen of dat wel een goed voorteken is. Uiteindelijk hebben we maar besloten een ander hotel te zoeken en Jodokus online geannuleerd. Nu zitten we in het centrum van Montezuma, minder natuur maar wel alles dicht in de buurt zoals de wasserette.

Dinsdag stond in het teken van Curu Wildlife Refuge, dit is een klein park op zo'n 45 minuten rijden (bleek achteraf) van Montezuma. We wilden op tijd zijn omdat je 's ochtends de meeste kans op het spotten van dieren hebt. Dus vertrokken we om 6 uur, althans dat was het plan. Onze auto stond op de parkeerplaats van het hotel dat was afgesloten met een hek. Op zich fijn om te weten dat de auto goed beveiligd geparkeerd staat. Maar als met de auto weg wil is het wel handig dat het hek open gaat en laat dat nou net niet lukken. Een nachtportier was eerst aan het pielen, toen kwam er wat ander personeel bij dat zich er ook mee ging bemoeien. Uiteindelijk ging na dik een kwartier het hek open en konden we onze weg vervolgen. Op de weg was het niet druk en we kwamen sneller bij het park aan dan we hadden verwacht. We moesten zelfs nog een paar minuten wachten voordat het park open ging. Het was er erg rustig, dus ideaal om wat wild te spotten. We zagen agouti's, een neusbeer, verschillende reeën, een eekhoorn met een giga staart, vogels, capucijner apen en krabben. Niet slecht voor 3 uur wandelen.
Op de terugweg maakte we een stop in Cobano om een kabeltje te kopen voor het opladen van de powerbank, deze waren we vergeten. 's Middags gingen we naar een waterval in Montezuma, hiervoor moesten we een watertje oversteken door van steen naar steen te "lopen". Om vervolgen de oever op te klauteren en d.m.v. takken, bomen en touwen bij de waterval terecht te komen. Het viel niet tegen, maar heel bijzonder was deze nou ook weer niet (we hebben nog de watervallen van IJsland in ons hoofd). Er werd gezwommen en er waren waaghalzen die een stukje naar boven klauterden om vervolgens met een grote plons in het water te komen. Na een tijdje klauterden we weer terug. We waren drijfnat van het zweet. Na ons verschoont te hebben, een sapje gedronken en vervolgens een hapje gegeten in ons hotel waarbij ons gewenste nagerecht net voor onze neus werd weggekaapt.

Cabo Blanco national park was woensdag ons doel. Het plan was een wandeling te doen van 10 km met een behoorlijk hoogte verschil door regenwoud naar een strand. Het begin ging ons redelijk af en we hadden zelfs tijd om vogels te spotten. Maar na verloop van tijd werd het toch lastiger. Henrike had haar dag niet een besloot terug te gaan. Jochem had zoiets van ik ben nu een eind op weg, nu maak ik het ook af. Het was uitputtend maar uiteindelijk bereikte Jochem na ruim een uur het strandje, vol met kiezels en als er forse golven kwamen dan hoorde je bij het terugtrekken van het water de kiezels tegen elkaar aan gaan. Henrike was terug gegaan via een andere weg en had ook nog een andere korte wandeling gedaan. Toen Jochem terugkwam stopte we onderweg nog bij een strandje en uiteindelijk gingen we terug naar onze kamer om onder de airco af te koelen. Overigens viel ons wel op dat er veel trikes rondreden rond Montezuma, het alternatief voor de huurauto. Na een sapje en nog een supermarktbezoek gingen we naar een restaurantje met uitzicht op zee om de dag af te sluiten.