Kalaw, Inle Lake, Golden Rock

Zondag 4 januari

Vandaag zouden we vertrekken naar Kalaw, een hill station. De man bij het hotel gaf aan dat als de bus snel was hij om half zeven kon komen en als hij langzaam was pas om half acht. Niet echt handig dus. Dus wij maar op tijd op staan en we zaten om zes uur aan het ontbijt. Je weet het maar nooit, nou hadden we niet het idee dat hij er om half zeven zou staan. Maar als je hem mist heb je een probleem. Om half acht kwam er een pick-up truck voorrijden, het was de bedoeling dat we hiermee naar het busstation reden. Nadat wij ingestapt dachten we dat hij al vrij vol zat, maar er moesten nog vier mensen bij dus dat was proppen, de laatste was ook nog een forse kerel. Maar met een beetje passen en meten, ging het. De bus zelf zag er goed uit en op naar Kalaw. Dit duurde ongeveer zeven uur met de nodige stops om te plassen en te eten. Om drie uur kwamen na een mooie rit door de bergen in Kalaw aan. Kalaw ligt op ongeveer 1300 meter hoogte. Het hotel lag verrassend dicht bij het busstation, Kalaw bleek een klein en overzichtelijk stadje te zijn. Eerst maar ingecheckt in het hotel en daarna het stadje in om een wandeling voor morgen te boeken. Dit is hier niet aan te raden zonder gids, aan gidsen geen gebrek. Op bijna elke hoek zat er wel één. Nadat dit geregeld was hebben we het stadje een beetje verkend en zijn we ergens gaan eten, waar ook allemaal grote groepen werden neergepoot door een bus om daar te gaan eten. Hierna zijn we terug gegaan naar het hotel en gaan slapen. Dat dachten we maar het toilet werkte niet helemaal naar behoren, dus er was hulp onderweg. Twee jonge mannen (een soort Peppie en Kokkie), een zelfs met sjaal en muts op, want het is hier klaarblijkelijk koud voor Birmezen in deze tijd van het jaar, en uitgerust met spuitbus, ontstopper en ander vervaarlijk materiaal betraden ons toilet. Na wat geprut aan de wc vonden zij dat het in orde was. Maar even later bleek dit niet helemaal zo te zijn, we dachten laat maar en zijn gaan slapen.

Maandag 5 januari

Om negen uur zou de gids klaarstaan om aan de wandeling te beginnen. Eerst hebben we maar ontbeten en daarna onze spullen gepakt. De gids was zowaar op tijd. Het bleek dat we een gids hadden gekregen die niet erg snel ging, ze ging nog langzamer dan wij. Maar ze kon goed engels en vertelde vrij veel over haar eigen leven en over de omgeving. Dus dat was wel aardig. We gingen eerst op weg naar een dorpje waar de Danu leven, er leven hier in de omgeving verschillende etnische groepen waarvan de Danu er een van is. We werden door een oudere vrouw op de thee uitgenodigd, deze werd vergezeld door een avocado van de gids. Toen bood de gastvrouw ook een avocado aan en we zouden haar heel blij maken als we die ook opaten, dus dat moest dan maar, gelukkig met hulp van de gids. Hierna gingen we op weg naar een uitkijkpunt, onderweg zagen we theeplantages, sinasappelbomen en vergezichten. Het duurde even voordat we bij het uitzichtpunt kwamen, het ging aardig omhoog. Om twee uur waren we er. Hier kregen we de lunch. Deze was inbegrepen, we kregen chapati met avocadosalade, aardappel met groente en soep. Dit was allemaal goed verzorgd. Voor de terugweg konden we over de weg (twee uur) of door het bos (drie uur), aangezien het al drie uur was geweest en het hier op tijd donker wordt, maar voor de weg gekozen. Niet de mooiste route die er bestaat, maar hij bracht ons weer bij ons hotel. Hier hebben we lekker gedoucht, daarna gegeten en verder niet zo veel meer gedaan. Na nog een check door het hotel of de wc het wel goed deed, ze stuurden nu uit zich zelf mannetjes, gelukkig was het pas half tien, konden we gaan slapen.

Dinsdag 6 januari

Vanochtend eerst maar een busticket voor morgen geregeld, gisteravond was het kantoortje dicht. Nadat dat gebeurd was, zijn we maar gaan ontbijten. Vandaag hadden we een rustig dagje op ons programma. Eerst via een aantal trappen omhoog naar een klooster, hier had je een aardig uitzicht over Kalaw. Daarna zijn we wezen thee drinken in een soort Indiaas cafeetje, de thee werd vergezeld met allerlei zoetigheden en samosa's, het ene was wat lekkerder dan het andere. Nog wat geshopt, zelfs een krant in het engels gekocht, nog een markt over en een pagoda bezichtigd. Voor de rest van de dag hebben we rustig aan gedaan.

Woensdag 7 januari

Vandaag zouden we Kalaw weer verlaten, om acht uur zouden we met een minibus Schwenyaung gaan en vanaf dat punt zouden we een taxi moeten nemen. Volgens de lonely planet zou het drie uur kosten. Op naar de minibus, eerst werden we met zijn allen in de verkeerde minibus gestopt, alles overgeladen en op weg. We zouden nu ongeveer 400 meter dalen naar Inle lake. In de minibus zaten ook twee Israelische meiden, dus in Schwenyaung konden we samen een taxi delen die ons netjes naar hotel bracht, binnen twee uur waren we op de plek van bestemming, veel sneller dan we hadden verwacht, is weer eens wat anders. In het hotel kwamen we een Duits stel tegen, wat ook in ons vorige hotel zat. Wel toevallig, bij het inchecken hebben we samen met hun een boot voor morgen geregeld, voor een boottocht op Inle lake, zo konden we de kosten weer delen. Hierna ons maar een geinstalleerd op de kamer. We hadden ons niet voorbereid op wat we verder vandaag konden doen. Eerst hebben we een plek gezocht waar we de was konden gaan doen, in het hotel vroegen ze van die hoge prijzen, hier scheelt het meer dan de helft. Daarna zijn we gaan lunchen, hebben we een pannenkoek met kaas gegeten. Sinds lange tijd hebben we kaas gegeten, dat is dan erg lekker. Op zoek naar een fiets zodat we naar een wijnmakerij konden fietsen, deze ligt ongeveer vier kilometer buiten het dorpje, helaas bleek een fiets flink door te trappen als je een beetje kracht zette, dat is niet helemaal handig als je het laatste stukje omhoog moet. Maar ja dan maar een stukje lopen. Bij de wijnmakerij had je een mooi uitzicht op de omgeving omdat het wat hoger lag, je kon er een beetje rondlopen en kijken hoe het hier allemaal gaat. Zelfs het plakken van een label op de wijn gebeurt nog handmatig. Wat gebeurt er hier niet handmatig, volgens mij bijna alles nog. Voor een klein prijsje kon je ook een wijnproeverij doen, dus natuurlijk hebben we dat gedaan. Wat wil je nog meer, mooi uitzicht, een wijntje en toost met kaas, ja alweer kaas. We kregen vier verschillende wijnen, waarvan er twee goed smaakten, een zurig en de laatste veel te zoet. Hierna hebben we nog maar glas van de lekkere wijn genomen. Na de wijn weer terug gefiets naar het dorp en maar de andere kant op naar een klooster. Deze lag ongeveer twee en halve kilometer buiten het dorp. Uiteraard hadden ze hier weer vele souveniershopjes, maar de prijzen die ze af en toe vragen zijn niet normaal, dus met lege handen weer terug gegaan. 's Avonds zijn we nog lekker uit eten gegaan, gelukkig hebben we geen problemen meer met het eten. Tenminste tot nu niet.

Donderdag 8 januari

Om negen uur zou de bestuurder van de boot klaarstaan, dus konden we rustig ontbijten. Om kwart voor negen stond hij klaar, wij dachten oh dan worden we netjes naar de boot vervoerd, maar nu gewoon de benenwagen gebruiken. Na een kwartiertje kwamen we bij de boot. Met zijn allen ingestapt en op naar het Inle lake, eerst moet je door een soort kanaal voordat je bij het meer bent. Onderweg ontelbare bootjes tegengekomen die nog gevuld moesten worden met mensen. Dit is de grote attactie hier. Het bleek dat we een aantal lokale ambachten met natuurlijk een souvenierwinkel erbij gingen bekijken. We begonnen met een goud en silver workshop, hierna een paraplushop met papier dat ze hier zelf maken, een weverij waar ze draad van de lotusplant maakten, wel interessant om te zien, een smederij en de laatste was een botenmakerij met houtsnijwerk en waar ze tevens sigaren maakten. Volgens hun waren de sigaren heel gezond allemaal van natuurlijke producten. En zelfs de vrouwen rookte hier, wat ongebruikelijk is voor Myanamar. Gelukkig werd dit verdeeld over de dag, ondertussen hebben we nog een pagoda en een markt bezocht, toen werden we ergens afgezet om te gaan lunchen en dat bleek achteraf een goed plan. Op het moment dat we onder een afdak zaten, nadat we met tafel en al van buiten naar binnen waren verhuisd vanwege de wind, kwam de regen met bakken uit de lucht. Dat hadden we hier nog niet meegemaakt. Na de lunch vaarden we door een "drijvend" dorpje waarvan de huizen op palen stonden, een drijvende tuin en we sloten af met een bezoekje aan het klooster. Vroeger hadden ze hier katten die door een hoepeltje sprongen omdat de monnikken zich verveelden en helaas staat het nog steeds zo in de reisgids beschreven, maar de katten springen niet meer, liggen eerder lui te slapen. Het grappige is dat ze door toeristen nog volop op de foto worden gezet. Het klooster zelf was ook nog best mooi. Dat moest het niet springen van de katten dan maar vergoeden. Hierna was de boottocht ten einde. We kwamen tegen een uur of half vijf weer terug bij het hotel. 's Avonds hebben we pizza gegeten ter afwisseling van de rijst. Maar na het diner kwam het hoogtepunt. Hier hebben ze namelijk een poppentheater, dus dachten wij laten we daar maar heen gaan. De poppenspeler was erg blij met zijn toeschouwers alhoewel het er niet veel waren. We kregen een bijzondere voorstelling te zien waarin omstebeurten verschillende poppen voorbij kwamen met een leuk ondersteunend muziekje afgewisseld met een stukje opgenomen op band dat uitleg gaf. Helaas was het gordijntje aan de bovenkant van het theater wat te kort zodat je ook een deel van de puppetspeler zelf kon zien, maar het was best vermakelijk voor een klein half uur. Aan het eind van de voorstelling zagen we een uitgeputte poppenspeler, het schijnt toch inspannend te zijn zo'n poppentheater.

Vrijdag 9 januari

Vandaag hadden we een taxi geregeld naar Kakku. Dit ligt op ongeveer twee en half uur rijden van Inle lake. Na een half uur kwamen we een wijnproeverij tegen, mochten we van de gids wel stoppen, maar dat leek ons om half negen nog niet zo'n goed plan. Halverwege in Taunggi, de hoofstad van de Shan staat waarin we nu zijn, moesten we de entree en een Pa-O gids betalen die met ons mee ging. We kregen een vrouwelijke gids. Onderweg hebben we avocado-, sesam- en knofloofplantages gezien. Knofloof wordt hier ontzettend veel verbouwd. In Kakku aangekomen leidde de gids ons rond, ze kon redelijk Engels. Kakku bestaat uit een "bos" van 2478 pagoda's, dit is dus vrij bijzonder om te zien en het is gelukkig niet toeristisch. Op al die pagoda's zitten belletjes, dus Kakku is een grote tingeltang. Wel grappig om te horen. Ze vertelde van alles over de Pa-O zoals de oorsprong van de Pa-O uit 2 drakeneieren. Aan het einde nog even over de lokale markt gelopen, hier mochten we een aantal dingen proeven, zoals gedroogde bonen die je zo kan eten en geroosterde pinda's, natuurlijk ook maar meteen wat gekocht. En natuurlijk was er een restaurant ter plekke waar we wat gegeten hebben. Op de terugweg zijn we nog naar een Pa-O dorpje geweest en in een huisje bij een oudere dame. Om half vier waren we weer terug bij ons het hotel. Het is vandaag voor het eerst niet superwarm in Myanmar, maar nog steeds niet koud, volgens de lokale bevolking wel, die hult zich in dikke jassen, mutsen en oorwarmers en wij lopen er dan vrij zomers bij, wel grappig om te zien.

Zaterdag 10 januari

Vandaag zijn we teruggevlogen naar Yangon. We dachten een rechtstreekse vlucht geboekt te hebben, maar niets was minder waar. Er werd nog een tussenstop gemaakt op Tandwe. Aangekomen in Yangon bij ons hotel besloten we op zoek te gaan naar een treinticket naar Kyaiktiyo te boeken. Op weg naar het treinstation. Het was even zoeken naar het treinstation en de info die gegeven wordt klopt niet altijd, maar uiteindelijk waren we bij het 3e loket aan het juiste adres. Helaas bleek al snel dat de trein was volgeboekt. Uiteindelijk "hielp" een man ons aan bustickets, volgens mij is ie er zelf ook beter van geworden want het waren niet de goedkoopste. Maar het was wel voor een VIP-bus, zei die, en liet een plaatje zien van een luxe bus.

De rest van de middag liepen we over een markt. Er werd van alles verkocht maar vooral veel stofjes en slippers. Nooit geweten dat er zoveel soorten waren. Ronddwalend over de markt kwamen we opeens 2 oude bekenden tegen, 2 Duitsers die waren zo'n 3 weken terug in Mrauk U een boot mee gedeeld hadden.

We sloten ons marktbezoek met een bezoek aan een café dat bij nader inzien Nederlands bleek te zijn, dus: Heineken, appeltaart, Nederlandse prijzen etc. maar Birmees personeel.

Zondag 11 januari

Vandaag zouden we met een VIP-bus naar Kyaiktiyo. Zouden, want al gauw bleek dat de bus niet overeen kwam met het plaatje wat ons getoond was. Het bleek een gewone bus met aftandse stoelen. We bleken niet de enige te zijn, er zaten nog 2 mensen in de bus die een luxere bus was beloofd.

Na een uurtje of 4 kwamen we aan in Kyaiktiyo. Na 10 minuten lopen kwamen we bij ons hotel. Hier beleefde we een deja vu, ook hier was sprake van een kamer die niet overeenkwam met plaatje op internet. Maar dat was voor vanavond. Eerst maar 'ns naar de Golden rock, een gouden steen balancerend op een rots met een kleine pagode erop boven op een berg. Belangrijk voor Birmese budisten. Het verhaal gaat dat de steen blijft liggen doordat er een haar van budha heel precies is geplaatst in pagode bovenop de steen.

Om bij deze steen te komen, rijden er vrachtwagens waar in de laadbak banken zijn geplaatst, af en aan volgepropt met mensen tegen een berg met volle snelheid omhoog. Halverwege wordt er gestopt om tegemoet komende vrachtwagens te laten passeren. Eenmaal boven is het nog een stukje lopen en zie je naast de Golden Rock nog een kleiner broertje/zusje van de steen en veel souvernir winkels waarbij je een heuse miniatuur replica kunt kopen. Mannen mogen de steen aanraken, vrouwen niet. Naast de steen kun je ook de wijde omgeving bewonderen. Daarnaast zie je ook veel gezinnen op een deken op de grond zitten.

De terugweg was bijzonder. Het duurde even voordat onze vrachtwagen vol was, er moeten kennelijk een bepaald aantal mensen in de vrachtwagen zitten, anders wordt er niet vertrokken. Alles wordt goed volgestopt en na enige tijd gingen we weer naar beneden. Langs Jochem zat een man met een mandje met daarin onder andere een kan thee, aan de andere kant zat een moeder met haar kind. Onderweg at de man een of ander sinaasappelachtig vruchtje waarvan hij de schil met zijn hand fijnmaalde en er onderweg aan rook. Niet veel later veegde de man met een doek over Jochems arm. Bleek de thee aan het lekken. Aan de andere kant bleek niet veel later de maaginhoud van de moeder in een zakje te verdwijnen. Tsja niet voor iedereen is de rit even prettig.

's Avonds tijdens het douchen viel opeens de stroom uit, tsja niet handig. En zeker niet als ook de douche nog koud is. Toen zijn we toch maar 'ns met de eigenaresse gaan praten. Onze kamer kwam toch niet overeen met het plaatje dat op de site stond, waar we de kamer geboekt hadden. Natuurlijk lag het aan de site en die zou ze direct bellen. Maar een oplossing was er nog niet. Toen bleek dat de site niet bereikbaar was, werden we geupgrade naar een betere kamer. Bood ze haar excuses aan en gaf ze ook aan dat ze wilde dat haar klanten tevreden waren. Dat werd door ons zeer gewaardeerd.

Maandag 12 januari

Vandaag een rustdag voordat we morgen teruggaan naar Yangon. En de dag erna terug naar huis. In het dorp hier is niet zoveel te doen. Naast een hele rij winkeltjes met replica's van de Golden Rock en wat restaurants is er niet zoveel te beleven. Ruim de tijd om de blog bij te werken en te relaxen.

Inmiddels zijn we alweer ruime een week thuis.