Leon

Hoi allemaal,

We willen iedereen nog een gezond en gelukkig 2016 wensen, we zijn inmiddels al weer een aantal dagen thuis, maar willen jullie het laatste deel van de vakantie niet onthouden, dus bij deze.

23 december

Vandaag stond onze laatste bestemming op het plan, Leon. Hier blijven we nog een aantal dagen en dan is het weer voorbij. Maar op tijd bij het hostel vertrokken naar het busstation, eerst moesten we de bus terug naar Matagalpa hebben en vandaar zouden er enkele minibusjes naar Leon vertrekken, we hoopten dat we een van de busjes zouden halen. Eerst met de bus flink omhoog over een soort pas en daarna weer flink omlaag, hierdoor duurt het toch nog anderhalf uur voordat je weer in Matagalpa bent, het is maar een afstand van 32 kilometer. Er gaan overdag niet veel bussen van Matagalpa naar Leon, alleen een paar minibusjes die vertrekken als ze vol zijn. Op het busstation aankomen zagen we al een hele rij mensen voor het minibusje staan, deze was al vol, maar gelukkig kwam er al snel een tweede en daar waren we de laatste die er nog inpasten. Even na negen uur waren we onderweg naar Leon. Het fijne van zo’n minibusje is dat hij nergens stopt en het dus best snel gaat. Twee uur later waren we in Leon.

Leon ligt tussen verschillende vulkanen in en heeft vrij veel kerken, het is tevens de warmste plaats in Nicaragua, dus het is weer even wennen aan de warmte. Het zal hier zo’n 35 graden zijn en veel zon. We hebben ons eerst maar geinstalleerd in ons hostel en daarna zijn we de stad maar wezen verkennen, het barst hier van de eettentjes, hostels en touroperaters. Welkom in de grote stad. Gelijk maar een tour voor morgen en overmorgen geboekt. Daarna hebben we rustig wat door de stad gewandeld. Het is hier weer een stuk toeristischer, nog wat souvenirs gekocht, dit schiet nog niet echt op.

24 december

Vanochtend wilden we de kathedraal van Leon op, gisterenmiddag waren we aan de late kant. Het gaat hier weer op zijn Nicaraguaans, aan de ene kant van de kathedraal koop je een ticket en die geef je dan aan de andere kant weer aan mannetje waar je naar boven gaat. Zo houden we iedereen hier aan het werk. Het is wel bijzonder dat je bovenop een kathedraal kan lopen, je moet wel netjes ze schoeisel uitdoen, maar dan kan je overal lopen waar je wilt. Je hebt vanaf de kathedraal een mooi uitzicht op de omgeving met name op alle vulkanen in de omgeving. Je ziet er zo een stuk of vijf/zes. Een mooi gezicht. Daarna nog naar een andere kerk gewandeld, je kan er in Leon bijna niet omheen. Hierna langzaam maar weer terug gewandeld naar ons hostel. Om half twee zou onze tour vertrekken. Inmiddels hadden zich al meer mensen voor deze tour aangemeld, dit scheelt, dan gaat de prijs fors naar beneden. Eerst een klein stukje rijden naar de zee en vanaf hier zouden we een boottochtje doen naar Isla Juan Venado, een eilandje voornamelijk bestaand uit mangrovebos. Dus konden we lekker relaxed in het bootje zitten en hopen dat we nog vogels en dieren zouden zien en mooie natuur. We hebben een aantal vogels gezien, maar in het mangrovebos is het moeilijk om ze goed op de foto te krijgen, daarnaast hebben we nog een aantal wasberen gezien en veel mangrovebos. We mochten ook nog even van de boot af, schildpadden leggen ook hier hun eieren, maar ja aangezien het seizoen grotendeels voorbij is hebben we daar niets meer aan. Maar ook hier worden de eieren beschermd door een deel van de schildpadeieren in een soort van zakken met aarde te laten uitbroeden. Ze hadden er nog een aantal, waarvan we nog een aantal kleine schildpadjes net waren uitgekomen. Deze worden dan in het donker uitgezet, wanneer de vogels niet meer actief zijn. Al met al was het een leuk tochtje. Hierna zijn we nog wat wezen eten, er is vanwege kerstavond niet zo veel open, dus de keus is wat beperkt.

Kerstavond is een vreemde gewaarwording, veel mensen gaan naar Parque Central. Daar is vanalles te doen: een soort kermis, een markt en natuurlijk kun je er genoeg eten. Toen het 24 uur was en dus kerstmis, ging er een luide sirene af alsof de 3e wereldoorlog was uitgebroken (overigens gaat die sirene ook elke dag om 7 uur ’s ochtends en 12 uur ’s middags) maar verder gebeurt er niet veel.

25 december

Het is in de ochtend nog erg rustig in Leon, er is dan ook niet zo veel te doen. De marktjes komen nog niet echt op gang en veel zit vandaag dicht. Dan maar ergens een lekker bakje cappuccino drinken. Veel valt er niet te doen vandaag, maar het bijzondere is dat de supermarkt wel de gehele dag open is. Nog wat gelezen en geinternet totdat het tijd was voor onze volgende tour. Vanmiddag zouden we de vulkaan Telica opgaan. Telica betekent zwarte berg. Het grappige is dat hij nu grijs is door recente uitbarstingen in september en november 2015. Hiervoor was echt een zwarte berg. Na eerst ruim een uur over een zeer slechte dirt road is het tijd voor de wandeling. We moesten ongeveer driehonderd meter omhoog, het begin viel nog wel mee, maar het laatste stukje tot aan de krater was een pittig stukje, er stond ook een behoorlijke wind. Eenmaal boven had je prachtig uitzicht over de krater, deze is zo groot dat je ‘m niet goed op de foto krijgt, en de omgeving. Hierna was het nog een stukje verder lopen naar het punt voor de zonsondergang. Vanaf hier hadden we mooi uitzicht op de zonsondergang, eerst dachten we het wordt geen mooie zonsondergang vanwege de wolken, maar hij zakte langzaam onder de wolken vandaan waardoor we een mooie zonsondergang hadden. Het waaide wel enorm. Een bijzondere plek voor kerstmis. Hierna kwam het lastige gedeelte, afdalen in het donker met een zaklamp. Heerlijk met al die losliggende stenen. Dit vond Henrike niet echt leuk, en ja hoor ongeveer halverwege ging het een keer mis en daar lag ze op de grond, gelukkig verder niets aan de hand, een paar blauwe plekken. Verder zijn we veilig beneden gekomen en zijn we uiteindelijk weer netjes bij ons hostel afgezet om een uur of half negen. Hierna was het weer net als gisteren lastig om iets te vinden waar we konden eten. Veel zat net als gisteren dicht. Na even zoeken kwamen we bij een restaurant bij het Central Park terecht, hier was het vrij druk, dus het duurde even voordat we wat te eten kregen.

26 december

Vandaag maar begonnen met het wegbrengen van de was. Dit was nog even nodig voor de laatste paar dagen. Maar gelukkig kunnen ze hier heel snel wassen en drogen, binnen twee uur. Ik kan dat thuis niet zo snel. Hierna wilden we naar het art museum, we waren nog iets te vroeg dus eerst nog maar relaxed een cappuccino gedronken. Hierna op naar het museum, deze bestond uit twee lokaties, eerst maar de eerste bezocht, deze was best aardig en bestond uit vrijwel moderne schilderijen. Er zaten best aardige schilderijen tussen. De tweede locatie aan de overkant van de weg bestond uit een wat oudere collectie, deze vonden we iets minder. Maar over het algemeen was het de moeite waard. Verder hebben we de dag niet zo veel meer gedaan. Het is overal nog steeds erg rustig en de marktjes zijn ook niet overal aanwezig vandaag. Jochem heeft nog een tour voor morgenochtend geboekt, hij gaat vulkaanboarden, Henrike zag het beklimmen van de berg met die hitte even niet zitten en heeft nog de hoop dat ze morgen een kookworkshop kan doen, dat is nog even afwachten, er hadden zich meer mensen voor aangemeld, dus hij kon doorgaan.

27 december

Redelijk op tijd opgestaan, Jochem moest om acht uur klaarstaan voor het vulkaanboarden, maar achteraf was 1 uur later ook goed geweest want voordat iedereen er was, was het 9 uur. Vulkaanboarden is op de Cerro Negro oftewel zwarte berg. Deze vulkaan is dan ook echt pikzwart. Zwarter kan niet. We kregen allemaal een rugzakje uitgereikt met een pak en beschermbril erin en een board. Dit alles moesten we zelf naar boven dragen. Er werd eerst met tig fototoestellen een foto van de groep gemaakt, we waren met 17en. Er stond een flinke wind en we moesten een heel stuk omhoog. De wind was zo heftig dat we halverwege zo wat met zijn allen de vulkaan werden afgeblazen. Het was zo heftig dat de gids het ook niet meer vertrouwde en ging bellen wat te doen. Hij besloot een andere weg te nemen, die lastiger was maar waar minder wind stond. Ook kregen we nog wat tips hoe we ons bord het beste konden vasthouden vanwege de wind. M.a.w. hoe we zo min mogelijk wind zouden vangen. We moesten eerst een stukje omlaag en daarna omhoog. Dat was heftig. Gelukkig draaide wind op het eind zodat we hem in de rug hadden en was het de truc je board zo te houden dat je als het ware omhoog werd geduwd. Boven op de vulkaan waaide het enorm en was het nog een hele kunst om het pak aan te trekken zonder dat er iets wegwaaide. Best een koddig gezicht om 17 mensen zo bezig te zien. Na een korte instructie was het zover. Een voor een gingen we naar beneden, een helling van 45 graden af. De snelheid kon je nog enigszins controleren. Een bijzondere ervaring met als resultaat overal vulkaangruis en ik zag eruit als een mijnwerker. Achteraf gezien was de weg naar boven heftiger dan naar beneden.

Henrike kon rustig aan doen, de kookworkshop begon pas om tien uur. Deze bestond eerst uit een tripje met de lokale bus naar de markt, zoals Nicaraguanen het ook doen, hierna van alles bij elkaar sprokkelen voor de maaltijd, er moet behoorlijk wat gekocht worden. Nicaraguanen, met name vrouwen gaan bijna iedere dag naar de lokale markt. Achteraf blijkt dat ook de medewerkers van het hotel ervan mee eten. Dus een maaltijd voor zo’n tien personen. Er worden bananen, vlees, aardappelen, yucca, tomaten, kool, komkommer, uien, wortelen en weet ik al niet meer gekocht. Het is behoorlijk druk op de markt. Hierna gingen we met de fietstaxi weer naar hotel. Waar het snijwerk begon, gelukkig na een half uur sneed Henrike zich nog in de duim, het zal toch ook niet. Maar het viel mee, de duim zit er nog aan. Hierna werden er bananenbladeren in de pan gelegd, alles werd gestoomd in deze bladeren. En werd de pan volgeladen met alles wat we gesneden hadden. Het werd een hele pan vol. Hierna mocht het geheel een anderhalf uur stomen. Ondertussen werd er nog limoenlimonade gemaakt, een salade en als voorafje een tortilla met kaas, tomaat en een pepertje.  Alles smaakte goed. Hierna was ook Jochem terug gekomen van het vulkaanboarden en hij had ook trek gekregen, wij weer terug en kijken of er nog iets in de pan zat, hij kan het laatste restje nog krijgen. Daar was hij blij mee. Verder hebben we nog wat rondgelopen in de stad en voor de laatste keer gegeten in Leon, hierna zijn we maar vast begonnen met het inpakken van de tas. Morgen om negen uur zouden we met een busje naar het vliegveld worden gebracht, we zitten ongeveer twee en half uur rijden van het vliegveld, maar op deze manier hoeven we niet nog een keer te overnachten in Managua.