Bandung

2 november

Vandaag stond de treinreis van Yogyakarta naar Bandung op het programma. We hadden een kaartje in de executive klasse gekocht. We dachten laten we lekker relaxed doen. Ons hostel zat vlakbij het station, dus binnen vijf minuten waren we met onze bagage bij het station.  Hier werden we al snel vriendelijk doorverwezen naar perron vier. We moesten nog even wachten, want we waren iets te vroeg, maar tegen half tien kwam onze trein aanrijden. We hadden onze plekken al snel gevonden en daarna was het zeven en een half uur, uiteindelijk zou dit ruim acht uur worden, zitten in de trein. Het tweede gedeelte van de treinreis was het mooiste gedeelte, hier zagen we weer veel rijstterrassen en wat bergen op de achtergrond. Bandung ligt zo’n 700 meter hoog. Tegen zes uur kwamen we aan in Bandung. Hier op zoek naar een overnachting: het slot van de kamer werkte niet goed, de wc moest iedere keer handmatig bijgevuld worden om door te trekken en het was smerig. Helaas was dit niet een gelukkige keuze, maar voor één nacht moest het maar. Het personeel was overigens wel behulpzaam. Hierna maar op zoek naar een eettentje en vervolgens naar bed.

3 november

Het eerste wat we ’s ochtends gedaan hebben, was op zoek gaan naar een ander hotel. Na ruim een kwartiertje hadden we iets anders gevonden wat er goed uit zag. Hierna snel onze bagage gehaald en verhuisd. Hierna was het plan om op zoek te  gaan naar de toerist office. Dit ging niet helemaal zoals gepland. Halverwege werden we aangesproken door iemand, nou gebeurt dat in Indonesie om de haverklap, dus dat is niets bijzonders. We dachten wat wil hij nu weer. Hij vroeg of we even wilden meespelen in een film. Wij dachten nog hij is gek, maar hij meende het serieus. Wij moesten als westerlingen even meedoen. De film heette “Madre” en was geïnspireerd op een liedje van Wieteke van Dort, dat gaat over een moeder en zoon en Bandung. We dachten laten we die man een plezier doen en laten we meespelen. Het is weer eens wat anders. Het zou een paar uur in beslag nemen. We zouden genoeg thee, koffie en water krijgen als we dat nodig hadden. Onze rol bestond uit het zitten op een terras en aan het eind meedansen op een liedje over nasi goreng en kroepoek. Na een half uur hadden ze nog een Australiër ontmoet die bij ons aan het tafeltje mocht zitten. Het kostte enkele oefensessies en takes voordat het erop stond en het script veranderde ook nog regelmatig, maar het was grappig om te zien hoe het allemaal in zijn werk gaat en hoeveel mensen er druk mee zijn. Het geheel vond plaats aan een drukke weg en drie man waren druk bezig om het verkeer ordelijk te laten doorstromen. Aan de overkant van de straat stonden ook nog een hoop mensen foto’s te maken. Na afloop kregen we ook nog betaald. We hadden het ook wel gratis willen doen, maar ze stonden erop ons te betalen. Samen hebben we dus nog 600.000 roepies verdiend. Nu afwachten of en zo ja wanneer de film gereleased wordt. De makers zeiden dat ie in bioscopen van Indonesië komt. We zullen zien!

Hierna zijn we verder gegaan naar de toerist office, maar hier werden we niet zo heel veel wijzer over tours in Bandung, bovendien waren ze erg prijzig. Hierna zijn we maar koffie met taart wezen eten. Hier kwamen we de Australiër al weer tegen. Hij zat hier in de buurt in een hotel en was zo ongeveer vaste klant in dit restaurant.  Uiteindelijk kwamen we weer bij ons hotel en hier konden ze duidelijke informatie geven over een tour en die hebben we voor de volgende dag geboekt. De chauffeur zou om zeven uur klaar staan, we wilden de vulkaan bekijken terwijl het nog niet bewolkt zou zijn.

4 november

We stonden maar weer vroeg op, eerst nog maar even ontbijten, we moesten nog even wachten op het ontbijt. We waren blijkbaar erg vroeg, ze waren nog niet helemaal klaar. Voor zeven uur stond onze chauffeur klaar, dat moet je wel nageven, ze staan altijd al ruim op tijd voor de afgesproken tijd klaar. Het was een uurtje rijden op weg naar de vulkaan, Tangkuban Prahu. Het ging behoorlijk bergopwaarts, de vulkaan ligt op 2076 meter hoog. Het was zondag en op zondag fietsen blijkbaar veel mensen die berg omhoog voor hun plezier. De gehele weg naar boven hebben we een hele stroom fietsers ingehaald. Het is geen conische vulkaan, omdat hij jaren geleden onder het gewicht van de as is ingestort. Hij heeft een vlakke top met een enorme krater. Het was gelukkig nog helder. Het was een mooi gezicht en je kon voor een deel langs de rand lopen. Wederom  waren hier ook veel kraampjes die van alles en nog wat verkochten. Natuurlijk hadden we ook weer de gebruikelijke foto sessies. Henrike werd aan het eind bij de auto bestormd door een groepje tieners. Na een uurtjes kwamen er wolken en werd het zicht snel minder. Tijd om te gaan. De volgende bestemming  bestond uit verschillende theeplantages. We reden door een zee van theeplantages. We zijn bij twee theeplantages gestopt om foto’s te maken. Hierna hebben we een theefabriek bezocht. Het was interessant om te zien hoe de theeblaadjes verwerkt worden tot thee. Aan het eind kregen we nog een kopje thee. Aan het eind van de tour hebben we nog een waterval bezocht en hierna was de tour afgelopen en gingen we terug naar ons hotel. Het was nog een hele toer om weer terug te komen. Het verkeer stond behoorlijk vast. De rest van de dag hebben we verder niet zo veel meer gedaan.