Bariloche

25 november

Vandaag redelijk op tijd opgestaan, we konden het rustig aan doen. Het busje zou ons om half tien ophalen om ons naar het vliegveld in El Calefate te brengen. Dus dat viel mee. Als ontbijt kregen we weer onze beruchte cakejes, die we inmiddels wel een beetje zat waren. Onderweg naar het vliegveld moest er nog een stop gemaakt worden om de lokale horeca te bevorderen. Na een kleine drie uur kwamen we aan op het vliegveld. Een vrij klein vliegveldje. Maar gelijk ingecheckt. Hierna maar een koffie en een thee genomen en voor de rest was het wachten tot ons vliegtuig ging. Onderweg wat lichte turbulentie gehad, het brengen van de koffie moest even onderbroken worden. In Bariloche zag je de bagage voor komen rijden die dan buiten op de bagagebelt werd gelegd, die vervolgens naar binnen ging. Het ging allemaal erg snel. Helaas hadden we de bus naar het centrum gemist, dus maar een taxi genomen naar ons hostel. Deze lag helaas wederom op een helling. Maar ingecheckt en op naar de plaatselijke vvv om te kijken wat we allemaal hier konden doen behalve chocola eten, daar is Bariloche namelijk bekend van. Het was even zoeken naar de plaatselijke vvv, maar we hebben hem gevonden. Hier waren ze erg vriendelijk en behulpzaam. Er zijn hier erg veel chocoladewinkels en het zijn ook grote winkels. We wilden ergens gaan eten, eerste keus was niets, de tweede ook niet, we zijn toen maar bij de McDonalds gaan eten. Ze zijn hier niet erg efficiënt. Het duurde even voordat we wat kregen. Ook de Big Mac is hier niet bekend. Hierna maar ons hostel opgezocht, wat geïnternet en gaan slapen.

26 november

Vandaag stond een ritje met de kabelbaan naar Cerro Otto op het programma, eerst nog een buskaartje proberen te regelen voor overmorgen, maar het bleek dat het busstation drie kilometer van het centrum aflag. Dus eerst maar naar de plek waar de bus naar de kabelbaan zou gaan. Deze bus was overigens gratis. Het was een kort ritje naar de kabelbaan. Hier in een gondel gestapt, deze gondel was van Zwitserse makelaardij. Het hele stadje doet trouwens wat Zwitsers aan, er lopen zelfs Sint-Bernhardshonden rond. De gondel ging naar een hoogte van 1405 meter. Het was wel relaxt om dit niet te hoeven lopen. Bovenaan hadden we een mooi uitzicht op de omgeving van Bariloche, veel blauwe meren en bergen.  Hier stond nog een erg grote replica van Michelangelo, heel bijzonder om die hierboven te zien. Het verband met de omgeving zagen we niet echt. Hierboven hebben we nog wat rondgewandeld,wat gelukkig bijna niemand deed, dus dat was erg rustig. Rondvliegende condors gezien. Hierna teruggelopen naar het restaurant om een koffie te nemen. Bij de koffie een cubanitos genomen,een soort opgerolde wafel met chocolade eromheen en vanbinnen gevuld met dulce de leche, erg lekker. Het bleek dat het restaurant rond draaide, dus konden we alle kanten nog eens goed bekijken. Na de koffie nog even op het panoramaterras geweest, lag niet op de meest mooie kant, hier nog een of andere roofvogel gesport die op de antenne ging zitten. Uiteindelijk maar met de gondel naar beneden gegaan. Hier weer de bus gepakt die naar heet centrum ging.
De  plaatselijke vvv maar weer bezocht om te kijken hoe we dat buskaartje konden regelen zonder 3 km naar het busstation te hoeven lopen. Bleek er een maatschappij in het centrum te zitten, hier maar heengelopen en een kaartje gekocht. Hierna zijn we de chocoladewinkels maar afgestruind, het leuke is dat je bij veel winkels bij binnenkomst een chocolaatje krijgt. Verder niet zo veel meer gedaan. ’S  Avonds hebben kaasfondue gegeten, echt het Zwitsers gevoel. Weer eens wat anders voor de verandering.

27 november

Vandaag hadden we een andere excursie willen doen maar die zat helaas vol. Dus maar een ander uitje gedaan. Eerst met de bus naar de boot. In Puerto Panuelo op de boot gestapt, bleek dat de boot voornamelijk vol zat met ouderen. We waanden ons al bij de Zonnebloem. De boot vaarde naar de andere kant van het meer. Ongeveer een uurtje varen. De uitzichten waren best aardig. Boven op het dek was iedereen druk bezig met het voeren van zeemeeuwen en dit op de foto te verenigen. Er was zelfs een fotografe aanwezig aan boord. Op een gegeven moment mochten we van boord om de waterval te bekijken. Hiervoor moesten we toch vele trappen bestijgen, dat paste niet helemaal bij het beeld van al die ouderen, het was een behoorlijk stuk omhoog. Na het bekijken van de waterval kon je met de boot naar de andere kant of je kon dit in drie kwartier lopend doen. We hebben maar gekozen voor de laatste optie. Het eerste stuk was door het bos en het tweede stuk langs het meer. Hierna kon je wat eten in het restaurant, we zijn maar doorgelopen naar het andere meer wat drie kilometer verder op lag, je kon ook met de bus, die hebben we de terugweg maar genomen. Hier wel andere vegetatie gezien dan tot nu toe De bus ging om half zeven terug, dus nog maar even wat gedronken. Uiteindelijk waren we pas om negen uur terug in Bariloche. Hierna zijn we bij de Mexicaan wezen eten, erg lekker, bediening was iets minder omdat we erg lang op het eten moesten wachten. Uiteindelijk zijn we weer terug gegaan naar het hostel en gaan slapen.