Berastagi

Vandaag, 15 oktober, zijn we in 5 uur naar Berastagi gereisd. Het verkeer in Indonesie is wat wij noemen a-sociaal rijgedrag maar daar geaccepteerd. Links en rechts slalomde de chauffeur al dan niet bellend luid claxonerend langs allerlei medeweggebruikers. Wat inmiddels van de gemiddelde Indonesiër weten is dat ie veel rookt en belt en dus ook onze chauffeur. Uiteindelijk bereikte we Medan en werden onze medepassagiers afgezet op het vliegveld. Inmiddels hadden we een andere chauffeur gekregen en al snel viel het wel op dat hij erg veel aan het bellen was. Op een gegeven moment keek hij naar achteren en gebaarden vanalles naar ons. Aangezien hij geen Engels sprak begrepen we hem niet direct. Al snel kwamen we er achter dat hij iets zocht wat bij ons in de buurt moest liggen. En jawel na even goed zoeken vonden we een portemonnee. Hij brabbelde nog iets en voor we het wisten zaten we in een ander busje met andere chauffeur en 2 Nederlanders. De rit van Medan naar Berastagi was mooi. Om half 2 ’s middags bereikte we Berastagi waar een guesthouse vonden met mooi wijds uitzicht. ’s Middag hebben de inmiddels dampende was met bijbehorende geur naar de wasserij gebracht. Het droogde niet echt meer en de stank werd steeds erger. Morgen zijn we dan ook weer in bezit van droge en frisse kleren. Ook de fruit-market hebben wij verblijd met een bezoekje, net als de plaatselijke supermarkt die we per ongeluk tegen kwamen. Zojuist, rond een uurtje of 6, ontdekten we dat ons guesthouse vlakbij een moskee ligt. We hebben inmiddels uitgebreid kunnen genieten van deze top 40 klanken.

Vandaag, 16 oktober, hadden we een gids geregeld om de vulkaan Sibayak te beklimmen. Het is een vulkaan van 2.094 m hoog en volgens de route die wij zouden volgen zouden we ca. 1.000 m stijgen. We begonnen om half 8 met onze gids Keling, eerst een stukje lopen, toen een stukje met de locale bus naar de ingang. En vervolgens begonnen we aan onze tocht naar de krater. Keling legde ons onderweg vanalles uit over lokale flora en fauna. We kwamen onderweg nog een black gibbon tegen en een eekhoorn. Het begin was steil, daarna dalend om vervolgens weer steil omhoog te gaan. Het was een verhard pad dat vervolgd werd door iets wat op een trap leek. Hierdoor gingen we weer een stukje naar boven door jungle en lava. Uiteindelijk kwamen we op een vlakte uit met lage planten en veel keien. We konden de rokende krater zien liggen en ruiken. Helaas betrok de lucht al ietwat. Toch hadden we nog een redelijk uitzicht op de krater. Al snel daarna werd het erg bewolkt en ging het regenen waarna het weer droog werd tot dat het wederom ging regenen alleen veel harder. Er kwam geen eind aan. Gevolg onze schoenen, kleren en kleine rugzak zijn wederom gigantisch doorweekt. Gelukkig hadden we onze stinkende was gisteren naar de wasserette gebracht. Het blijft echter regenen, ook de moskee hier in de buurt kan daar geen verandering in brengen, integendeel. Het gezang schalt al een tijdje hier rond, maar het gaat alleen maar harder regenen. Al met al was het het uitzicht wel waard.