Lake Toba

17 oktober

Onze laatste uren in Berastagi. Berastagi is een stad waar veel faciliteiten zijn zoals een heuse Mexican Fried Chicken, inderdaad het lijkt erg veel op de Kentucky Fried Chicken. Het logo is hetzelfde alleen prijkt er een Mexicaan in i.p.v. een grijze Amerikaan. Ze hebben er gratis draadloos internet, redelijke cappuccino, overvriendelijk personeel en prima locale maaltijden al moeten ze die nog wel eens combineren omdat ze bepaalde producten niet meer hebben. We zijn nog steeds opzoek naar wat er nu zo Mexicaans aan is.

Ook ons guesthouse lag ogenschijnlijk niet op een verkeerde plek. Op een heuvel met uitzicht over de stad en op 2 vulkanen, op een goede afstand van een druk doorgaande weg. Wat wij echter van tevoren niet realiseerde was dat achter het hostel Achmed een vestiging had, oftewel een van minaretten voorziene moskee. Op zich niet zo erg zolang hij overdag zijn liedjes zingt. De eerste dag was dat ook zo, echter de 2^e nacht werden we van half 4 tot 5 uur getrakteerd op een uitgebreide selectie liederen uit de Koran. Daarbij opgeteld dat de kippen en honden in de buurt de neiging hadden om ’s nachts met elkaar in gesprek te gaan, was de locatie niet helemaal een gelukkige. Met het guesthouse was verder niets mis!

Vanuit Berastagi vertrokken we rond 14 uur naar Parapat. Een route waarvan vooral het 2^e deel mooi uitzicht gaf. Rond half 6 kwamen we aan, waar we vervolgens de boot namen naar Samosir, een eiland in het Toba-meer. Proppers probeerde ons te verleiden om naar “hun” guesthouse te komen. Uiteindelijk kwamen we iets over half 7 aan bij onze slaapplaats.

18 oktober

Onze eerste en enige volledige dag op Samosir besteedden we aan een rondritje met de scooter over het eiland. Het was wel even wennen, want we moesten natuurlijk wel aan de linkerkant blijven rijden. Zo gingen we naar een Batak-museum wat 19 km verder op lag, vervolgens weer een stuk teruggereden naar Ambarita. Onderweg veel schoolkinderen tegengekomen, waarvan een aantal een high five wilden doen terwijl we aan het rijden waren. Onderweg zijn we veel kerken en graven tegengekomen. Op het eiland is 95 procent van de bevolking christen, dit in tegenstelling tot de rest van Sumatra, waar het overgroot deel moslim is. In Ambarita stonden stenen stoelen waar vroeger door Bataks recht gesproken en daarna zijn we doorgereden naar Tomok, hier stond een graftombe van een Batak-koning. Tijdens de gehele route hadden we vanaf verschillende plekken een mooi uitzicht op het Toba-meer en op het eiland zelf. Rond een uurtje of 2 waren we weer terug bij ons guesthouse. Zowaar tijdens een activiteit eens droog gebleven, ook wel fijn. ’s Avonds gingen we bij een restaurant eten die we onderweg tegen waren gekomen en wat er wel aardig uitzag. Alles werd hier nog vers gemaakt, tot aan de shakes en koekjes toe. We hebben hier lokaal Bataks eten besteld, het was niet helemaal origineel, normaal zouden ze het gemaakt hebben met varkensbloed, maar voor toeristen passen ze het iets aan. Ze hadden als toetje lekkere vers gebakken cokos koeken, overgoten met chocola en een soort gekleurde hagelsag. Lekker vers lokaal eten. Tot op heden zijn we vooral standaard noodle- en nasi/rijst-schotels tegengekomen.

19 november

Vandaag vroeg opgestaan, we moesten de boot van acht uur hebben om weer terug te varen naar het vaste land. Terug op het vaste land, de auto naar Medan genomen. De auto was vrij volgepakt en de chauffeur had er behoorlijk de vaart in. Rond enen zijn we afgezet bij ons hostel, waar we even een tukje gedaan hebben, wat geinternet hebben, het dagboek bijgewerkt en een plan voor de komende dagen hebben gemaakt.

Op weg naar een restaurant om iets te gaan eten werden we staande gehouden door zes schoolmeisjes die vroegen of we even tijd voor hun hadden. Dat hadden we natuurlijk wel even. Ze begonnen met een interview met Jochem, het hele interview werd opgenomen met een mobiel en aan het eind van het interview mocht Jochem met een van de schoolmeisjes op de foto. Het interview werd gehouden aan een vrij drukke weg, ze warend dus af en toe erg moeilijk te verstaan. Nadat Jochem was geïnterviewd, mocht Henrike er aan geloven, helaas ging het met het opnemen van het interview niet helemaal goed, dus het mocht ook nog een keer over. En jawel dat interview moest ook worden afgesloten met een foto. Hierna maar op naar het eten. Na het eten besloten we om nog maar een ijsje bij de MacDonalds te gaan eten, deze lag aan de overkant van de straat. Ze hadden hier een green tea mcflurry, tot onze verbazing was deze erg lekker. Op de terugweg naar ons hostel werden we weer aangesproken door twee meisjes, we dachten, toch niet weer een interview, maar deze wilden alleen maar met ons op de foto. Dus dat hebben we maar weer gedaan. Uiteindelijk weer bij ons hostel beland. Waar we zo lekker gaan slapen. Morgen om negen uur verlaten we Sumatra en gaan we een paar dagen naar Bali met het vliegtuig.