El Castillo en San Carlos

Hoi allemaal,

Alles gaat nog steeds goed en we willen iedereen vanuit Nicaragua alvast prettige feestdagen wensen.

12 december

Heel vroeg opgestaan, kwart voor vier, om de boot van vijf uur te halen. Er werd al gezegd dat we er om half vijf moesten zijn. Dus dan doen we dat netjes. Eerst moesten we op een lijst onze namen zetten, iemand heeft deze lijst gedurende de boottocht minimaal vijf keer over moeten schrijven. Daarna werd onze bagage soort van gecontroleerd, ze voelen eraan en dat is het. Stelt niet echt wat voor. Maar ja om vijf uur gaan we dan toch echt. Eerst een heel stuk nog in het schemer varen. Aan de ene kant van de rivier zitten we in Nicaragua en aan de andere kant in Costa Rica. De rivier is precies de grens. Vandaar dat we steeds controles tegenkomen, waarbij iedere keer zo’n lijst ingeleverd moet worden met alle namen en andere gegevens, bij zo’n post staat altijd een mannetje met een geweer klaar en een aantal andere komen aan boord om de paspoorten en soms bagage te controleren. Dit gebeurt onderweg zo’n vijf keer. Bij al die keren moet iedereen ook een zwemvest om hebben, die na een paar minuten varen van de controlepost weer af mag. Op een gegeven moment worden er bij een controle zelfs mensen van boord gehaald, we hebben geen idee waarom, maar er zal wel iets niet in orde zijn met een identiteitsbewijs of dat het Costa Ricanen zijn die illegaal de grens overgaan. Het gaat er hier af en toe erg apart aan toe. Er zitten twee jongetjes voor ons en af en toe lijkt het erop dat we een soort van animatieteam zijn. De ene vindt de foto’s in de lonely planet heel interessant en blijft er maar naar kijken, de andere vindt de camera en het horloge van Jochem erg interessant. Henrike heeft nog een label, op het vliegveld gekregen voor aan de handbagage (het stelt echt niets voor) met een elastiekje eraan in de broekzak zitten en geeft dit aan een van de jongetjes, hij is er echt een aantal uren zoet mee geweest, niet vaak een kind gezien die daar uren mee zoet kon zijn en zo blij was met iets kleins.

Op een gegeven moment maakt de motor een raar lawaai en prompt varen we tegen een grote overhangende tak. Het duurt even voordat we verder kunnen. Maar de motor blijft haperen en we varen een tijdje op halve kracht. Even later parkeert hij de boot aan Costa Ricaanse zijde kant tussen de grasstengels en wordt de motor zo goed als kan gerepareerd, maar helaas deze reparatieprocedure gaat nog twee maal plaats vinden, met andere woorden het schiet allemaal niet echt op. Maar ja het uitzicht op de rivier blijft aardig. Uiteindelijk komen we toch nog (na ruim negen uur varen) op de bestemming in El Castillo, hier zien we gelijk weer andere toeristen. Deze komen allemaal van de andere kant (San Carlos) en gaan niet verder dan hier. Hier stappen we uit en blijven we een nachtje slapen. Eerst maar een slaapplek zoeken, de eerste zat vol, gelukkig had de tweede plek. Na ons geïnstalleerd te hebben zijn we op zoek gegaan naar het fort. Vanaf hier heb je een mooi uitzicht over de rivier. Vanuit ons hostel hebben we ook een mooi uitzicht over de rivier, we hebben zelfs een soort balkonnetje, waar we lekker kunnen zitten en allerlei vogels kunnen spotten. We worden al halve vogelspotters. ’s Avonds blijkt ons airco enorm veel geluid maken, Jochem gaat met zijn steenkolen Spaans en gebaren in gesprek met het hostel. En na ruim een half uur komt een mannetje een ventilator brengen en kunnen we gaan slapen.

13 december

Vandaag soort van rustig aan kunnen doen, de boot naar San Carlos vertrok pas om 11 uur. Nog even een stukje door El Castillo gewandeld, het is echt een dorpje van niets. Voor ons in de rivier zijn ze druk aan het vissen, vlak voordat we naar de boot wilden gaan, barst er een tropische bui los. Het duurt even voordat deze overgewaaid is. Gelukkig op tijd, dus kunnen we nog droog naar de boot. Hier begint de procedure van het invullen van de lijst opnieuw. Deze man is wat slimmer en laat iedere keer de lijst opnieuw rondgaan en gaat deze niet zelf overschrijven. Na een boottochtje van twee uur, komen we in San Carlos aan. Hier vindt weer een halve inspectie van de bagage plaats. We zijn nu de hele rio San Juan afgevaren. In San Carlos zijn we op zoek gegaan naar een overnachting, het is maar een klein dorpje, dus dat is zo gevonden. We zitten met uitzicht over het water. San Carlos ligt weer aan het lake de Nicaragua. In het dorpje valt niet zo veel te doen, er is een klein fort en aan de waterkant een soort uitzichtspunt. Deze hebben we dan ook maar bezocht. We waren een aantal dagen offline, maar hier is er weer wifi, dus meteen ook maar even gefacetimed met het thuisfront om te laten weten dat alles goed met ons gaat. Facetimen gaat hier verassend goed. ’s Avonds valt de airco uit, opnieuw gaat Jochem in gesprek met het hostel en niet veel later worden we verhuisd naar een andere kamer. Gezien de hitte en muggen geen overbodige luxe.