Los Guatuzos

Hoi allemaal,

Hier is weer een vervolg van onze reis.

14 december

Om 9.00 uur ging de boot naar Los Guatuzos genomen, het duurt even voordat hij weggaat, een half uur later. Er moet nog van alles aan boord gebracht worden, we zijn tevens een soort transportboot. Tevens zijn we weer de enige toeristen aan boord. Het zal wel weer niet zo toeristisch zijn waar we heen gaan. We varen eerst een stuk op het Lake van Nicaragua, tussen de Islas Solentiname door. Ergens halverwege liggen we opeens een tijdje stil, het waarom wordt duidelijk nadat een tijdje later opeens een boot langskomt die allerlei frisdrank en eten verkoopt. Een soort railtender op het water maar dan anders. Na drie uur varen gaan we ineens een smal riviertje in, af en toe bijna te smal voor de boot. Ineens zien we van allerlei vogels en leguanen. Dit is een mooi stukje om te varen. Uiteindelijk stoppen we ergens, waar de boot ook niet verder kan. Hier staat iemand van de lodge ons op te wachten. Het blijkt al snel dat hij geen Engels kan en dat degene die ons in het Engels te woord heeft gestaan in Managua zit. De tours die ze op het internet aanbieden hier niet echt allemaal uitgevoerd worden. Dat was even slikken. We dachten wat gaan we hier dan twee dagen doen. We hadden besloten om die middag niet zo veel meer te doen, een beetje rondwandelen. Het bleek dat hier in de buurt drie restaurants zitten, wel veel voor zo weinig mensen, er staan hier maar een paar huisjes en wij waren op dat moment de enige toeristen. Maar op een gegeven moment tijdens het lopen zien we een kaaiman liggen, eerst denken we nog hij is niet echt, maar na een tijdje bewoog hij, oh hij is toch echt, bij dit restaurantje kwamen we iemand tegen die de ook nachttours doet, meteen maar afgesproken om dit voor vanavond te doen. We moesten om zeven uur klaarstaan. Om een uur of vier zaten we op een bankje, kijken wat er allemaal vloog, en ineens zien we toekans in de boom zitten. Hele leuke kleine toekannetjes En als bonus kwam er ook nog een ijsvogel poseren. Super om te zien. Op een gegeven moment gingen we naar een van de  restaurants, volgens mij schrokken ze een beetje toen we kwamen, ze moesten in allerijl iets gaan maken. Later kwamen we erachter dat je van te voren even moet aangeven dat je komt eten, soort van reserveren, zodat ze er rekening mee houden, maar dat wisten we toen nog niet. Maar oke ze wilden wel iets gaan maken, iets met kip. Prima, we zien wel wat er op tafel komt. Meestal is het eten hier goed. Ze hadden geen fris, ze hadden de avond ervoor een feestje gehad,  alleen maar bier, nou ja dan maar een bier bij het eten. Even later kwamen er twee borden met eten, het zag er goed uit en er kwam ook nog een bord met gefrituurde banaanreepjes. Het smaakte goed.

Onze lodge is wat primitiever dan alle vorige overnachtingen, overdag is er stroom, maar ’s nachts hebben we geen stroom. Komen de zaklampjes die we bij ons hebben toch van nut. Om zeven uur stonden we klaar voor de nachttour. Deze was werkelijk super, wat deze gids allemaal kan zien in het donker, het is ongelofelijk, kaaimannen, veel verschillende vogels, waaronder ijsvogels, leguanen in allerlei soorten. De termen bird watching, arriba, werden zo wat continu door de gids geroepen en hij manoeuvreerde zijn boot iedere keer weer zo, dat we alles zo goed mogelijk konden zien. Op een gegeven moment hebben we nog een stukje gelopen, je kan hier smeren wat je wil met deet, maar het helpt geen bal tegen de muggen. Je wordt hier in het tropisch regenwoud letterlijk leeggestoken. Maar de tour was goed en de gids is erg enthousiastisch en vindt het ook erg leuk om te doen. Toen we terugkwamen, kwam zijn vrouw ook naar buiten, dat is de regelaar van de twee, ze bood meteen aan dat we ook een tour voor morgen konden, de dag erna kon niet, hier had al iemand voor geboekt. Het probleem was dat we ook een tour van zeven tot negen in de morgen hadden afgesproken met de gids van onze lodge, maar gelukkig kon het ook erna. Prima, en we konden van tevoren nog wel ontbijt krijgen, pannenkoeken. Helemaal goed. Hierna zijn we lekker gaan onder onze klamboe.

15 december

Maar weer eens vroeg opgestaan, eerst nog maar gedoucht, voor zover dat hier zin heeft, het is hier warm en erg vochtig. Maar ’s ochtends is het licht en kunnen we wat makkelijk douchen. Na het douchen kregen we heerlijk ons schoeisel voor hier aangemeten, de rubberlaars, zodat we heerlijk door de modder kunnen ploeteren. Helaas was deze tour niet helemaal wat we wilden en de gids was ook niet bijster enthousiast, hij deed zijn ding en dat was het. Hij nam ons mee na een soort van kaaimannenfokkerij, een schildpaddenfokkerij (waar letterlijk schildpadden aan het verdrogen waren, na enig aandringen deed hij er water bij) en nog meer van dit soort dingen. Gelukkig zagen we aan het eind van de wandeling nog heel veel apen. Dit maakte het nog een beetje goed. Gelukkig hadden we nog een tour bij de andere gids geboekt. Het lijkt er op alsof niemand verantwoordelijk is voor water gebeurd. Heel jammer.

Het was tijd voor een heerlijk ontbijt, lekkere pannenkoeken met honing en een banaan. Er was zelfs thee, dat komt hier niet zoveel voor. Het enige wat ze vaak hebben is koffie, dus voor Henrike is het soms ook ontbijt met koffie. Je raakt er vanzelf aangewend.  Hierna was het tijd om met de tour te beginnen, eerst twee uur wandelen en daarna nog een uur met de boot terug. Hij zag al meteen een soort van leguaan, hij ziet heel veel en vertelt heel veel over de natuur, laat ons veel proeven en ruiken. Je hoeft tijdens zo’n tour geen honger te lijden, ontzettend veel fruitbomen, gelukkig spot hij ook veel vogels en andere dieren zoals een toekan en een rode kikker. Hoe hij het doet, weten we niet, maar gelukkig ziet hij heel veel. We hebben helaas nog geen luiaard gezien, ze moeten hier wel zitten, maar hij doet erg zijn best om er een voor ons te spotten, en uiteindelijk zien we er toch een, die klimt omhoog in de boom. Even later zien we zelfs een tweede, deze ligt  lui te zijn in de boom, dus we zien wederom zijn gezicht niet. Nou ja we hebben er nu twee gezien. Hierna gaan we met de boot langzaam terug en zien we nog veel kaaimannen en een paar bijzondere leguanen, zelfs nog een derde luiaard. Het was een ontzettende leuke tour ondanks weer de muggen. Na de tour krijgen we zelfs nog een groot stuk verse ananas, ontzettend lekker en nog een stukje chocola om de lokale chocola te proeven. We blijven hier ook maar eten en horen nu dat we eigenlijk moeten reserveren voor het eten. Maar we het is geen probleem. We gaan nu ook voor morgen maar in ons beste spaans bij het derde restaurant reserveren, zodat we het geld een beetje verdelen. ’s  Middags zijn we op een bankje nog vogels gaan spotten, en jawel ongeveer op dezelfde tijd als de dag ervoor komen de toekans voorbij. Alsof het is afgesproken. Het eten is zoals gewoonlijk lekker, ondertussen is er in de lodge ook een Sloveens gezin bijgekomen, zodat we niet meer de enige toeristen zijn.

16 december

Vandaag maar besloten om het rustig aan te doen, niet te vroeg opstaan en om negen uur maar rustig te gaan ontbijten. We krijgen weer heerlijke gallo pinto, het ontbijt wat alle Nicaraguanen eten, rijst met bonen, een tortilla en een stuk kaas. We raken er al aardig aan gewend, gelukkig is het weer zoals gewoonlijk veel. Na het ontbijt gaan we maar zelf een stuk lopen en maar zien wat we zelf kunnen spotten. Het blijkt dat dat best goed gaat, we zien nog een aantal vogels die we nog niet eerder hadden gezien, natuurlijk weer apen, zelfs een cappuccino aap die over de weg loopt. Uiteindelijk hebben we nog best veel gezien en de natuur blijft hier mooi en het is hier vrij rustig. Rond een uur of half een komt de volgende boot aan. We zijn wel benieuwd hoe dat gaat. Er staat een leuk bankje aan de overkant, het is wonderlijk om te zien wat er allemaal van de boot afkomt, ze blijven maar sjouwen met spullen. Tevens wordt er weer een laadbak van een truck volgeladen met mensen die waarschijnlijk naar Costa Rica gaan, de grens ligt op zo’n vier kilometer van hier. ’s Middags komt er bij de lodge nog een hele kudde apen over. Zo dicht zijn ze nog niet geweest. Het is een vrij grote kudde, we kunnen dus nog volop foto’s van apen maken, voor zover we die nog niet hadden. Net voor we gaan eten zien we nog een mooie grote ijsvogel, hij blijft voor de verandering ook mooi poseren. We zien nog een paar Fransen lopen en maken ze nog even attent op de ijsvogel, hier is de gids die ze bij zich hebben wel erg blij mee. Nu alleen nog eten en ons verblijf in Los Guatuzos zit er weer bijna op. Tijdens het eten worden we alleen weer zo lek gestoken, dus dat doen we maar een beetje snel. Het smaakt zoals gewoonlijk wel goed. Jammer alleen van de muggen.

17 december

Om acht uur gaat de boot weer terug naar San Carlos, het wordt vandaag een reisdagje. De boot wordt weer helemaal volgeladen. De bagage wordt natuurlijk weer gecontroleerd. Dit doen ze ook maar half, dus erg veel zin heeft het volgens ons niet, bovendien de mensen die de controles doen hebben ons hier een aantal dagen zien rondlopen, ik zou niet weten wat we hier voor illegaals zouden meenemen. En natuurlijk moet er weer een lijst worden ingevuld. De boten van en naar Los Guatuzos zijn niet erg comfortabel, gewoon wat bankjes in de boot. Het eerste stuk gaat weer door de rivier, het is af en toe lastig maneuvreren voor de boot. De boot loopt zelfs vast en we moeten met z’n allen naar een kant van de boot zodat ie weer los komt. We zien langs de kant her en der nog wat vogels en dieren en voor we het weten zitten we weer op lago de Nicaragua. Halverwege de trip komt de cateringboot weer naast ons liggen voor degene die nog honger en dorst hebben, er wordt volop gekocht. Hierna kan de reis weer voortgezet worden naar San Carlos. In San Carlos moeten onze paspoort gegevens weer genoteerd worden, volgens ons is dit gewoon werkverschaffing. Met al die controles kan je een heleboel mensen aan het werk houden. We hebben besloten om alvast een stuk naar het noorden te reizen zodat we morgen niet zo’n groot stuk hoeven te doen. Dat scheelt alvast weer en San Carlos hebben we wel gezien. We hebben besloten om maar naar Juigalpa te gaan. Dat is zo’n vier uur met de bus en dan gaan we morgen weer verder. We hebben een half uurtje in San Carlos en dan gaat de bus weer. Gelukkig krijgen we nu ook weer van allerlei catering aan boord, op een gegeven moment komt er een dame met soort van broodjes langs, maar wat gekocht en ze waren nog lekker ook. In Juigalpa maar een taxi naar het hostel genomen. Volgens mij waren we de enige gasten, wij hebben verder hier ook geen andere toeristen gezien. Maar ergens een hapje gegeten, het was vandaag niet erg bijzonder.