Isla Ometepe

Ola,

Allereerst het gaat nog steeds goed met ons en vanaf nu kunnen we ook weer foto’s toevoegen aan de reisverslagen. We hadden een klein probleempje met de laptop, de stekker paste niet in de wereldstekker, maar we zijn nu weer in een grote stad, Granada, dus hebben we een nieuwe wereldstekker gekocht. Onze Spaanse lessen zijn gelukkig ook niet voor niets geweest, het is toch wel makkelijk als je hier een beetje Spaans kan. Maakt het communiceren toch iets makkelijker. Het weer is bijzonder warm en zeer zonnig.

1 december

Vandaag stond de reis naar Isla Ometepe op het programma, eerst weer met de “chickenbus” naar Rivas, alle oude schoolbussen uit Amerika rijden hier nog rond. In Rivas, zaten we voordat we het wisten met drie andere reizigers in een taxi, gewoon twee mensen bij elkaar op schoot voorin de auto, hier kan dat allemaal. Gelukkig was het maar een klein stukje naar de San Jorge waar de boot zou vertrekken. Hier moesten we nog een uurtje wachten op de juiste boot en daarna op naar Isla Ometepe, een eiland in het meer van Nicaragua met twee vulkanen erop. Na een kleine anderhalf uur waren we aan de overkant, eerst maar een hotel gezocht, dit ging vrij makkelijk. Degene die de administratie deed vond het erg amusant dat Jochem’s tweede naam Maria was.  Een leuk hotel met een gezellig patio met hangmatten. Geen verkeerde plek om te zijn. Het dorpje maar eens verkend, boodschappen gedaan, een tour over het eiland voor de volgende dag geregeld. Verder lekker gerelaxed en aan het einde van de dag bij het haventje naar de zonsondergang gekeken, deze zijn hier erg mooi.

2 december

Vandaag stond er een tour op het programma, wij dachten laten we het op de makkelijke manier doen. Het bijzondere is dat je even buiten het dorpje eerst dwars over de landingsbaan van het vliegveld moet, er komt maar twee keer week een vliegtuig langs. Eerst stond er een museum op het programma, waar ze voornamelijk archeologisch aardewerk uit verschillende perioden hadden, het was best grappig. De gids had haar neefje mee die graag zijn Engels wilde oefenen. Hij vond het ook bijzonder grappig dat Jochem tweede naam Maria was. Dat is hier wel een dingetje vanwege de Maria-verheerlijking die in Nicaragua plaatsvindt. Daarna vond hij het ook maar raar dat Henrike een mannennaam had. Hij heeft zich hier kostelijk om vermaakt. Hierna stond voor ons het interessantste op het programma, Chaco Verde, een soort kratermeer waar je om heen kon lopen, er waren apen, vogels zoals de urracca, veel vlinders en mooie uitzichten op de vulkaan te zien. Hierna stond een lunch op het programma, de gids wilde bij een lokale toko gaan eten, helemaal goed. Het bestellen van de lunch ging snel, ons gerecht kwam ook heel snel, maar dat van onze medereizigers helaas niet. Maar ja hierdoor konden wij nog een stukje langs het strand lopen, waar je hier ook bent op het eiland, je hebt bijna altijd wel een mooi uitzicht op een van de twee vulkanen. Hierna was er nog een korte stop bij Ojo de Agua, een soort natuurbron, waar je in kon baden. Als laatste was punta de Jesus aan de beurt. Dit is een soort zandstrook die plusminus 50 meter in de zee loopt. Hier konden we ook weer genieten van de zonsondergang.

3 december

Vandaag gingen we scooters huren om naar de waterval van San Ramon te gaan. Bij het huren van de scooters duurde het even voordat alle administratie was afgerond, zo’n drie kwartier maar. Daarna mocht Henrike met een knalroze helm het eiland overscheuren. Het was nog een behoorlijke afstand tot de waterval, het eerste gedeelte van de weg was mooi verhard, maar het tweede deel ging over een wat mindere niet verharde weg, wat af en toe best lastig sturen was. Maar uiteindelijk zijn we gekomen waar we moesten zijn. Toen begon de klim naar boven. We zagen wel dat heel veel mensen het eerste stuk met de scooter of auto deden. Had het achteraf wel een stuk makkelijk gemaakt. Het was een behoorlijk klimmetje maar de waterval van San Ramon. Na een tijdje maar weer afgedaald en met de scooter op weg terug naar het hotel. Maar helaas net bij de laatste 200 meter van de slechte weg, ging Jochem helaas onderuit met als gevolg een flinke bloedende schaafwond aan zijn onderarm, de scooter had op een paar krasjes na geen schade. Bij de eerste de beste gelegenheid gestopt, helaas hadden ze net de dag ervoor de EHBO kist uitgeleend en die was nog niet terug. Toen maar de wond een beetje afgewassen en er een soort van handdoek omgedaan en vastgemaakt met behangtape om zo het ergste vuil tegen te houden. Hierna snel teruggereden naar Moyagalpa waar we verbleven, hier moest een soort klein ziekenhuisje zijn. Het was ook echt een soort miniziekenhuis, er zaten een aantal wachtende in de wachtkamer, maar wij waren natuurlijk meteen aan de beurt. Heel bijzonder, daar was een zeer jonge dokter. Hij heeft eerst netjes gekeken of er verder niets aan de hand was, daarna de boel flink schoongemaakt, eerst met een soort rose goedje uit een fles, daarna met water uit een fles en als laatste met jodium (goed spul want het deed verrekte pijn) uit een fles over de arm van Jochem gegoten met daar onder een bak om alles weer op te vangen, hierna mocht de zuster het netjes verbinden. Het gaat er hier nog wel wat spartaanser aan toe. Maar ja we werden netjes geholpen. Daarna schreef hij nog twee recepten uit, pijnstillers en antibiotica. Wij dachten, daar komt de rekening, maar nee niks. Hierna werden we naar de farmacia van het ziekenhuis gestuurd om de recepten op te halen. En weer hoefden we niets te betalen, we snapten het niet helemaal, maar buiten wist iemand uit te leggen dat het hier in Nicaragua gratis is, ook voor ons. Binnen het kwartier stonden we weer buiten. Gaat dat in Nederland ook maar zo snel. Dat vonden we heel bijzonder. Daarna snel nog een blouse gehaald om de wond te bedekken zodat we geen vragen zouden krijgen bij het inleveren van de scooters. Het was zo wel een dagje. Later is Jochem nog met iemand van het hotel naar de farmacia geweest om nog wat nieuwe verbandjes te halen aangezien het verband wondvocht doorliet. Overigens vind je famacia’s hier bijna net zo veel als straten, bijna in elke straat zit er wel één. Tijdens het douchen er maar een plastic zak omgedaan en ’s avonds heeft Henrike nog maar een nieuw verbandje aangelegd.

Al met al is Isla Ometepe een mooi eiland, maar na twee dagen zat het er voor ons weer op om het eiland te verlaten.