Ushuaia, fin del mundo

Na aankomst in Ushuaia wilden we een boottocht voor de volgende dag gaan regelen, maar een half uur later konden we al mee op een tocht over het Beaglekanaal, meteen maar een kaartje gekocht. Henrike nog snel teruggelopen naar het hostel om haar camera te halen, hier hadden we niet echt op gerekend.

Na een half uur konden we aan boord van ons schip. Eerst een korte briefing  binnen en daarna mochten we naar buiten om foto’s te maken. Het was lekker fris aan buiten en het waaide behoorlijk. Helaas waren we de muts vergeten, maar het ging nog net. Mooie foto’s van Ushuaia en omgeving gemaakt. Waarna aan de hand van een kaart het een en ander werd verteld over het Beagle kanaal. Al snel werd duidelijk dat er wat gevoeligheden bij Argentijnen en Chilenen heersen over de grens die dwars door het kanaal loopt. Dit leidde tot gevoelig discussies.

Het eerste doel van de tocht was naar het eilandje met de vuurtoren op het eilandje Les Escaleurs genaamd, een van de meest zuidelijke vuurtorens. Na een rondje om het kleine eilandje op naar de king cormorants (aalscholvers). Hier lagen we even stil om foto’s te kunnen maken, vervolgens naar een ander eiland met de rock cormorants, het zelfde ritueel en op naar het eiland met zeehonden. Hier waren tevens king cormorants aanwezig. Hierna moesten we weer een stukje varen, intussen waren we redelijk verkleumd, maar bij binnenkomst wachtte er ons thee, koffie en koekjes, heerlijk!!!!!!!!!!!!!!! Na een stukje varen, kwamen we bij het eiland Bridges, hier mochten we van de boot en liepen we naar het hoogste punt van het eiland. Hier waren een aantal vogels te spotten, zoals een of andere zuidamerikaanse gans en de Chileense skua, verder nog een aantal zeer mooie vergezichten.

Bij terugkomst bij de boot gingen we terug naar Ushuaia. Binnen kregen we weer thee met koekjes, verhongeren hoeven we hier gelukkig niet. Op het moment dat we bijna terugkwamen, kregen we nog een of ander glaasje met vieze koffielikeur. Als laatste werd de vlag van de boot verloot, helaas hebben we hem net niet gewonnen.

Na terugkomst in Ushuaia maar op zoek gegaan naar een plek om te eten. We kwamen bij een of andere toko uit waar een man met een groot mes vlees opzichtelijk aan het hakken was en dit op een soort BBQ grilt. Hier maar een steak besteld, we zijn tenslotte in Argentinie. Tot onze verrassing kwam er toch een groot stuk vlees aan. Dit overtrof onze verwachtingen toch enigszins. Ik denk dat het stuk vlees wel meer als een halve kilo was. Maar het was erg mals en erg lekker. Daar kan de Nederlandse biefstuk niet aan tippen. Hierna zijn we maar gaan slapen. We waren toch een beetje moe.

Zondag tien november stonden we om negen uur klaar om naar Vuurland te gaan. Eerst met een busje naar de ingang van het nationaal park, hier iedereen de bus uit om een kaartje te kopen. Met speciale, lees hoge toegangsprijzen voor buitenlanders. En vervolgens iedereen de bus weer in en op naar het punt vanwaar we onze wandeltocht konden beginnen. Het weer was niet helemaal super, het regende een beetje, maar het weer zou in de loop van de dag steeds beter worden. We hebben eerst een tocht van 8 kilometer langs de kust gedaan, het ging een beetje op en neer. Aan het eind van deze acht kilometer op naar het restaurant alwaar we een cappuccino hebben gedronken, met een zeer mooi uitzicht. De cappuccino was na die acht kilometer zeer welkom. Vervolgens zijn we via allerlei andere kortere wandelingen gelopen naar eindpunt van de nationale weg 3. Onderweg veel vogels gezien, mooie uitzichten, veel bergen met sneeuw en vossen. Vuurland is een zeer mooi nationaal park. Om vijf uur konden we met het busje weer terug naar Ushuaia. Hier eerst maar naar het hostal gegaan. Het was allemaal best vermoeiend. Later zijn we bij een zeer foute tent wezen eten, alleen de naam al, de banana bar. Hoe verzin je het, hier hebben we een stuk platgeslagen kip gegeten, het was zoals gewoonlijk weer veel. Hierna zijn we maar naar bed gegaan.

Vandaag hebben we een rustig dagje gepland, we moesten de bus naar Punta Arenas, onze volgende bestemming regelen, een buskaartje kopen, duurt ongeveer een half uur. Vonden we best lang, maar we hebben een kaartje. Verder hebben we wat geshopt en zijn we nu koffie, thee met een heerlijk taartje aan het eten. Wat wel opvalt is dat het personeel bij vertrek en aankomst elkaar uitbundig kust. Dat zie ik mij nog niet bij m’n collega’s doen.