Veel waterval, James Bond, Justin Bieber, brug, eiland, weer puffins, sneeuw

Donderdag 23 juni. Vlakbij Egilstadir ligt een groot meer, Lagarfljort, daarom heen is van alles te zien waaronder watervallen. Voor de Hengifoss moesten we toch nog een uurtje lopen. Het was een steile wandeling maar onderweg werden de uitzichten steeds mooier. Tot dat we halverwege opeens recht voor de waterval stonden die getypeerd werd door basaltkolommen, Litlanesfoss. Het was erg rustig toen we bij de Hengifoss aankwamen, dus we konden alles goed bekijken. Maar op de terugweg kwamen de hordes toeristen ons al tegemoet. Gelukkig, net op tijd weg.

In IJsland heb je niet veel bos, maar het is er wel: Hallarmstadir Forestry Reserve. Een aangelegd bos met verschillende soorten bomen, alleen jammer dat ze op het wandelpad kiezels hebben gestort zodat al het levende wild verjaagd wordt als je door de kiezels loopt en het loopt niet heel comfortabel.

Na de boswandeling maakten we ritje Seydisfjordur, een bezienswaardige rit over een bergpas met mooi vergezichten. In Seydisfjordur komt o.a. de veerboot uit Denemarken aan. Toeristen die met hun eigen auto rondreizen door IJsland komen met die boot, daarnaast leggen hier ook veel cruiseschepen aan. Op terugweg stopten we bij de Gufufoss, een krachtige waterval die makkelijk te bezichtigen is, zo naast de weg.

Vrijdag verlieten wij Egilstadir en gingen we over de Oxipass, een pass van ca. 600m hoog waar op de bergtoppen nog sneeuw ligt en het hard waaide. Het liefst wil je natuurlijk foto’s met zon, maar helaas lieten de weergoden ons even in de steek. Enige tijd later kwamen we aan in Stokksnes, het weer was inmiddels opgeklaard. Hier is een vikingdorp gebouwd voor een IJslandse film die nooit is opgenomen. Het staat op het terrein van een boer die er nu goed geld mee verdient door bezoekers tegen betaling toe te laten. Ook is er zwart strand en kun je in een baai zeehonden zien ronddobberen en spelen, tevens staat er natuurlijk een oerstevige vuurtoren.

We vervolgden onze dag met een mooie route langs gletsjers om uit te komen bij Jokulsarlon. Dit is een gletsjermeer waar ijsschotsen in drijven. Hier zijn de James Bond-films A View To A Kill (1985) en Die Another Day (2002) maar ook Lara Croft: Tomb Raider (2001) en Batman Begins (2005) opgenomen. Het was bewolkt maar wel zonnig, dit leverde bijzondere plaatjes op van ijsschotsen in het meer omgeven door wolkenpartijen. Iets verderop kon je de ijsschotsen die afdreven op het strand terugvinden. Deze locatie is erg populair, het was druk.

12 km verderop  ligt een wat minder populair gletsjermeer maar niet minder mooi: Fjarlsarlon. Hier is het rustiger maar het meer leent zich wat meer om foto’s te maken aangezien de achtergrond, een zeer mooie gletsjer, beter was.

Op zaterdag begon de dag stralend met nauwelijks een wolkje aan de lucht. We besloten de gletsjermeren Jokulsarlon en Fjarlsarlon opnieuw te doen. Je krijgt toch andere plaatjes zonder wolken en op de strandjes bij Jokulsarlon lagen grotere ijsschotsen dan gisteren. Na deze herhaling zetten we koers naar Skaftafellsjokull, dit is een gletsjer die je met een korte wandeling redelijk dicht kunt benaderen. Het was er nog niet zo druk.

Onderweg van Skaftafellsjokull stopten we nog bij een waterval langs de weg om vervolgens koers te zetten naar Fjadrarglufur. Wederom een canyon maar deze is populair omdat Justin Bieber er de videoclip van I’ll Show You (2015) heeft opgenomen. Het is zelfs zo erg geweest dat canyon een tijdje is gesloten omdat deze te veel werd aangetast door hordes toeristen. Voordat Justin er neerstreek kwamen er helemaal niet zoveel mensen. Eerlijk is eerlijk het is een mooie Canyon en zeker een bezoekje waard. In Vik nog even boodschapjes gedaan.

De dag eindigden we op een zwart strand Reynisfjara, hier zie weer basaltkolommen maar dan op een zwart strand. Na een strandwandelingetje over kiezels, ze hebben hier iets met kiezels zat onze dag erop.

Zondag stond in het teken van watervallen. Er stonden er minimaal vier op het programma.  Eerst nog even een stop bij Dyrholaey, hier had je uitzicht op het zwarte strand van gisteren en hier zitten papegaaiduikers. We waren iets te vroeg, het hek ging pas om negen uur open, er stonden al een aantal auto’s te wachten, na tien minuten ging het hek open. Eerst nog een kort ritje met haarspeldbochten om 120 meter omhoog te rijden. En jawel naast een mooi uitzicht, zagen we de papegaaiduikers, ze blijven koddig en wederom veel foto’s gemaakt. Hierna was het tijd voor de watervallen. De eerste was Skogarfoss, heel druk het onderste deel kan je bijna vanaf de parkeerplaats fotograferen, maar daarna kan je omhoog via heel veel trappen, het bleek dat je daarna nog een heel stuk verder kan lopen om verschillende watervallen te zien, na vier vonden we het welletjes en zijn we terug gekeerd. Aan de andere kant van Skogar ligt nog een waterval (Kvernufoss), maar deze is niet zo populair. Na een korte wandeling blijkt dit ook een mooie waterval te zijn, maar dan zonder heel veel mensen. Helaas begon het een beetje te regenen. Maar gelukkig niet zo dat je er heel nat van werd, soms word je natter van de spray van de watervallen. De volgende waterval was een half uur verderop, de Seljalandfoss, weer een zeer populaire waterval. Op de parkeerplaats werd ons een parkeerkaartje aangeboden, overal gaat het op kenteken, maar hier niet.  Bij deze waterval kan je ook achter de waterval lopen. 500 meter verderop kan je nog een waterval zien, de Gljufrabui, maar aangezien hier een rij stond om door de kloof te kunnen om een foto te maken, hebben we deze maar laten zitten.

Hierna was het tijd voor de laatste waterval, de Gluggafoss.  Een waterval die de meeste laten liggen, en waarvan het waterdeel verborgen blijft acthter rots. Dit waterspektakel lag op onze route naar onze overnachting lag. Dus waarom niet een kijkje nemen

Onze laatste week startten we met een bezoek aan het eiland Heimaey, dit maakt deel uit van de eilandengroep Vestmanneyjar. We moesten nog een half uurtje rijden naar de boot. Onderweg maakten we nog een fotostop bij een giga-grote puffin om Henrike met dit beest te vereeuwigen.  Een half uur voor vertrek van de boot moesten wij aanwezig zijn. Inclusief auto vertrokken we om 8u15 naar het eiland. Een boottochtje van ca. 40 minuten. Het eiland is 13,4km2 en er wonen zo’n 4.400 mensen, dit is voor IJsland behoorlijk groot. Aangekomen met de auto reden we de boot af en besloten we naar Eldfell te rijden, dit is een vulkaan waar we op liepen en op de top een mooi zicht hadden over het eiland en de eilandjes in zee. Daarna reden we langs de kust en kwamen uit bij een vuurtoren en liepen langs de kust. We kwamen daar onderzoekers tegen die bezig waren met het spotten van walvissen. Het schijnt dat je aan het patroon op de huid een walvis kan identificeren.

Naast zee zagen we ook lavalandschap en… jawel puffins. Wel meer op afstand. ’s Middags gingen we naar de plaatselijke bierbrouwerij voor een proeverij. Helaas maar voor een van ons, aangezien de ander nog een stukje moest rijden, in IJsland is het zero tolerance wat betreft alcohol achter het stuur. Hierna nog iets gegeten en om half acht de boot terug genomen.

Op dinsdag gingen we met de bus naar Landmannalaugar, helaas hadden ze de tijden iets aangepast omdat het nog vroeg in het seizoen was, hierdoor hadden we minder tijd in Landmannalaugar. Aangezien de grote bus al voor zat, mochten we plaats nemen in een kleiner busje, die volgens ons helemaal niet geschikt was om over een F-weg naar Landmannalaugar te rijden, maar we zijn toch gearriveerd in Landmannalaugar, helaas was het weer niet helemaal lekker, het miezerde een beetje. Vanwege tijdgebrek maar voor de korte wandeling gekozen. In IJsland hebben ze niet echt een goed voorjaar gehad, daarom lag er nog veel sneeuw in Landmannalaugar en liepen we met regelmaat nog door de sneeuw te ploeteren. Blijkbaar liepen we weer tegen de richting in, aangezien we veel mensen andersom zagen lopen, Landmannalaugar is een mooi gebied om in te wandelen, veel sneeuw, gekleurde bergen en lavavelden. Na de wandeling mochten we gelukkig met de grote bus weer terug, deze was iets comfortabeler dan die op de heenrit. Achteraf hadden we het zelf ook met de auto kunnen doen, misschien ooit voor een volgende keer.

Woensdag stonden de laatste watervallen op het programma. We zijn eerst naar de verste gereden, de Haifoss, dit is de op tweede hoogste waterval van IJsland. Als bonus krijg je de Granni waterval erbij en een mooi uitzicht vanaf de waterval.  Op weg naar de volgende waterval en Stong, oude fundamenten van een boerderij, ging er iets verkeerd en zijn we eerst gestopt bij een oude Vikingboerderij, hier waren we vandaag de eerste bezoekers. Blijkbaar mag je je hier verkleden als viking, maar dat hebben we aan ons voorbij laten gaan. Met behulp van google maps toch bij de waterval Gjain en Stong uitgekomen, de waterval was een stukje wandelen, maar daar zijn we inmiddels aan gewend, het is geen spectaculaire waterval, maar een kleintje. Onderweg er naar toe zie je tevens nog andere watervallen. De laatste die op het programma stond was de Hjalparfoss, een tweelingwaterval. Hier kan je zo langsrijden en dan zie je hem al, geen wandeling voor nodig. Hierna zijn we doorgereden naar Selfoss, waar we in de buurt een guesthouse hadden geboekt. In het centrum werd een heel nieuw shopping centrum gebouwd, met terrasjes, waar veel ijsjes gegeten werden. Aangezien we nog tijd over hadden zijn we naar Floi Reserve Nature doorgereden. Het was er erg rustig, niet echt een populaire plek maar je kan hier in een vogelhut vogels spotten en een wandelingetje maken door het hier en daar drassige gebied.

Toen we aankwamen bij de guesthouse stond de eigenaar ons al op te wachten, een oud mannetje. Hij gaf aan dat er in de buurt nog een mooie waterval lag en dat we daar eigenlijk nog wel even langs moesten. Na het eten dachten we, laten we dan toch maar even kijken, hij lag vrij dichtbij. Het is een het is een krachtige maar kleine waterval waar heel veel water door heen gaat. Daarnaast werd er druk op zalm gevist. Dit was dan echt de laatste waterval deze vakantie.

De laatste dag stond in het teken van het schiereiland Reykjanes. Het was droog, maar erg mistig, dus helaas zagen we niet zo veel. De eerste stop was een kerkje, Strandarkirkja en een engel die volgens de verhalen een belangrijke rol heeft gespeeld in het redden van zeelieden in het verleden.  Deze lag aan het water, met behulp van degene die de kerk verzorgde, konden we nog een zeehond spotten. De volgende stop was bij Seltun, een geothermisch gebied waar je pruttelende modderpoelen ziet. Naast Seltun zit een normaal gesproken een mooi meertje met groen water, maar aangezien het nog steeds mistig was, hebben we hier niet zo veel van gezien.

De een na laatste stop was bij reykjanusviti (vuurtoren) en gunnuvher (een ander geothermisch gebied die vernoemd is naar een heks die daarin is vermoord) met op de achtergrond een zeer krachtige energiecentrale.

De laatste stop was bij de brug tussen twee continenten. Doordat de twee tektonische platen waarop Europa en Amerika liggen uit elkaar drijven is er in de loop van de tijd een kloof ontstaan. Hierover hebben ze een brug aangelegd. Helaas was het onze laatste bezienswaardigheid en was het tijd om onze auto uit te ruimen van de troep die we drie weken in de auto hebben verzameld en om de auto te wassen/stofzuigen. Dit was nog een heel karwei (de laatste week veel vliegjes tegen de auto aan gehad (bloedbad)) aangezien de wasstraat stuk was en we dit handmatig moesten doen.

En toen brak onze laatste dag aan, onze Hyundai Tucson leverde we na ruim 4.600 km weer in bij de AVIS. Daarna volgde een kort wandelingetje naar het vliegveld. Via de self-checkin belandde we al snel bij de beveiliging. In tegenstelling tot Schiphol moest hier wel alle electronica uit de tas en moest Jochem zijn schoenen uit doen. Maar uiteindelijk waren we hier ook snel door heen. De vlucht naar Schipol verliep voorspoedig alleen was de landing wat ruw, alsof het vliegtuig uit de lucht kwam vallen. Op Schiphol aangekomen kwamen wij in chaos van bagage terecht. Overal stonden koffers die nog niet de rechtmatige eigenaar hadden gevonden. Er stonden zelfs koffers tussen van 22/6. Toen begon het lange wachten op onze bagage. We hebben nog nooit zo gebiologeerd en vol verwachting na een bagageband gekeken. Het was net sinterklaas die elk moment met de pakjes zou kunnen komen. Beetje bij beetje kwamen de koffers op de band, maar onze koffers kwamen pas na ruim 2 uur en een kwartier voorbij. Wij blij en konden toen het laatste stukje van onze thuisreis starten.

Dit was onze vakantie in IJsland. Een mooie vakantie! Wel willen iedereen danken voor de interesse en wie weet tot de volgende vakantie.