Op weg naar weer ‘ns een vakantie buiten Europa

Het was alweer enige tijd geleden dat we op vakantie zijn gegaan buiten Europa. Maar nu corona (voorlopig) geen rol meer speelt was het weer eens tijd om wat verder weg te gaan nu het kan. De keuze viel op Costa Rica, daar zijn we in combinatie met Panama 12 jaar geleden ook geweest. Waarom weer? We hebben pas een deel van Costa Rica gezien.

Costa Rica staat bekend om zijn flora en fauna, we hebben er speciaal een verrekijker voor aangeschaft. En op het begin van onze reis konden we onze vogelspotskils al direct in Westervoort nest spechten spotten die op het punt stonden uit te vliegen. Na deze bezienswaardigheid vertrokken we naar Amsterdam waar we zouden overnachten om de volgende dag om half 10 via Parijs naar Costa Rica te vliegen. Onze reis verliep voorspoedig al blijft vliegen met Air France toch altijd weer iets bijzonders, Fransen die tegen hun zin Engels proberen te praten of zoals een Meneer de Uijl plichtmatig instructies voorlezen via de intercom, daar komt wordt de boodschap niet altijd even duidelijk van. Na ook het vliegtuigvoedsel te hebben overleefd kwamen wij aan in San José, net als onze bagage. Jochem probeerde op het vliegveld te pinnen, maar had geen succes. Onze shuttle stond al op ons te wachten en bracht ons naar ons Hotel. De chauffeur was vriendelijk excuseerde zich voor zijn slechte Engels, wat helemaal niet zo slecht was. Soms praatte hij tegen zijn telefoon als we elkaar niet begrepen en liet ons dan trots de vertaling van Google zien. Uit eindelijk kwamen we na zo’n half uur aan bij ons Hotel. We werden vriendelijk ontvangen door een dame die niet goed Engels sprak maar wel goed Spaans tegen haar telefoon, wat Google weer wat werk opleverde. Toen onze kamer moesten betalen kwamen we er naar 2 creditcards en 3 betaalpassen achter dat we onze rekeningen niet ingesteld hadden voor betalen buiten Europa. Gelukkig had Jochem op Schiphol nog 200 Dollar gepind dus hadden we in eerste instantie geen probleem. Maar moesten wel onze rekeningen op betalen buiten Europa instellen.

We gingen vroeg slapen om om 6 uur op te staan om op tijd ons ontbijt te nuttigen en om 8 uur de bus te pakken naar Cahuita. Het ontbijt bestond uit gebakken banaan, een half sneetje toast, bonen met rijst en roerbakei. Na deze versnapering liepen we naar het busstation, dat was vlakbij en dat was ook meteen de reden waarom we in dat specifieke hotel verbleven. Het busstation was overzichtelijk en we kochten onze kaartjes voor Cahuita, een 4 uur en 200 km  durende busreis. Onderweg stopte we af en toe om wat goederen af te geven of iemand op te pikken. In Limon maakte we een korte tussenstop om vervolgens onze reis te vervolgen naar Cahuita. Daar dachten we meteen te pinnen, maar het pinapparaat deed het niet, dus dat stelde ons voor een probleem, want van 200 dollar kun je niet Costa Rica rond. Maar eerst naar ons verblijf, dat is een parkje met bungalows waar omheen allerlei dieren leven: kolibri’s, apen, iets wat op een wasbeer lijkt etc. Als je buiten zit zie je ze nog niet op bestelling voorbij komen. Maar terug naar ons cashprobleem, dat vroeg toch eerst om een aanpak. Dus pakte we de bus naar Puerto Viejo, zo’n 20 minuten verderop. Daar zitten 2 banken: Banco de Costa Rica en Banco Nacional. We begonnen bij Banco de Costa Rica: onze betaalpassen lustte die niet maar de Mastercard Credit smaakte wel goed. Toch nog maar even naar Banco Nacional gegaan en onze betaalpassen geprobeerd, en jawel vriendelijk spuugde het apparaat de zeer welkome colones uit. Terug in Cahuita boekte wij een transfer naar Torteguero en wilde wij met de betaalpas betalen. Dat ging weer niet en zelfs de creditcard van Jochem werd vriendelijk geweigerd. En toen we ’s avonds in het restaurant wilde betalen werden de betaalkaarten geweigerd en de creditcard van Jochem zonder pincode geaccepteerd. Tsja, cash is king blijkt maar weer. Overigens gebeurde er nog wat bijzonders bij het ingeven van de pincode bij de betaalkaarten, die dus niet werkten, normaal worden de cijfer 1 t/m 9 met afsluitend de 0 in oplopende volgorde weergegeven maar bij dit apparaat stonden de cijfers in willekeurige volgorde.

De volgende dag stond een wandeling in Cahuita nationaal park op de planning. Het park zou om zeven uur open gaan, dus de wekker maar om zes uur gezet. Is tot nu toe nog geen probleem, de jetlag speelt nog een rol, het tijdsverschil met Nederland is 8 uur.  Voor de ingang van het park stonden de eerste vogels klaar voor een foto. Bij de ingang van het park werd ons vriendelijk verzocht om ons te registreren en een donatie te doen. Op naar de wandeling van 9 km, het is vandaag behoorlijk heet, het eerste deel van het park is door de schaduw. We liepen langs mooie stranden, hebben verschillende soorten apen, hagedissen, krabben, wasbeer, vogels, neusbeer en insecten gezien, af en toe met hulp van medewandelaars. Het middelste stuk van de wandeling was pittig, hier was weinig schaduw, het laatste stuk hebben we geen beesten meer gezien. Na vier kwamen we aan het eind van de wandeling, aan de andere kant van het park. Terug naar Cahuita zou het nog zo’n vier km lopen zijn, maar gelukkig na een half uur wachten kwam de bus. Terug in Cahuita eerst een lekker fruitsapje met lunch gebruikt. De rest van de middag lekker relaxed bij ons verblijf naar al het wildlife in de tuin gekeken: Spelende jonge apen, een agouti, vogels, vlinders, leguanen hoog in de boom en een toekan kwam voorbij.