Yangon, Sittwe en Mrauk U

Woensdag/donderdag 17/18 december

Maar vroeg opgestaan, ik zou immers met het vliegtuig van tien voor tien naar Frankfurt vliegen. Dus netjes op tijd op Schiphol aangekomen en ingecheckt. Tot zo ver ging het allemaal heel snel, maar helaas daarna iets minder. Het vliegtuig naar Frankfurt kwam netjes aangetaxied, maar het boarden begon maar niet. Na een tijdje werd er omgeroepen dat er een technisch mankement was, het toilet was stuk. Oke over een half uur zouden we kunnen boarden. Maar niets was minder waar. Na een half uur werd er omgeroepen dat het mankement nog niet was opgelost en dat ze nog hard bezig waren met het schoonmaken. Ik dacht ach heb toch genoeg tijd in Frankfurt, moet kunnen. Maar na een half uur kwam de piloot met het slechte nieuws, de vlucht werd gecanceld. Jippie, we mochten allemaal naar de transferbalie, dus daar weer in de rij. Gelukkig kwamen ze daar met een oplossing, ik mocht over Bangkok vliegen en vanuit daar naar Myanmar en zou zelf nog een uur eerder aankomen dan mijn originele vlucht en ik mocht met de KLM. Het nadeel was alleen dat ik nog vijf uur op Schiphol mocht wachten. Maar niets aan te doen. Eenmaal in het vliegtuig, had deze ook weer vertraging van een half uur en ik zou in Bangkok maar weinig overstaptijd hebben, dus dat werd stressen, want ik had ook nog geen ticket.

Eenmaal in Bangkok snel naar de transferbalie gelopen, wat nog best ver was, werd er aangegeven dat ik door de security heen moest, maar dat gaat niet lukken zonder ticket. Dat maar weer uitgelegd met veel moeite, het engels was niet helemaal wat het moest zijn en ze begrepen niet waarom ik geen email of bevestiging van die vlucht had. Uiteindelijk schreven ze iets op een papier waarmee ik door security kon. En na de security kon ik bij de airline van Myanmar een ticket krijgen en ze konden zowaar zeggen dat mijn bagage ook aan boord zou zijn. Dat was ook nog even een vraag na al dat omboeken. Dat was even stressen, maar alles is goedgekomen. De vlucht naar Yangon verliep vlekkeloos en in Yangon was ik zo door de douane en kon ik mijn bagage ophalen. Er stond iemand van het hostel te wachten en met een paar medereizigers gingen we met een taxibusje naar het hostel. In Yangon staat het verkeer meer stil dan het rijdt, maar uiteindelijk kom je waar je wezen moet. Na al het gedoe met het vliegen heb ik die dag niet zo veel meer gedaan dan geld wisselen, wat eten, boodschappen gedaan en lekker gaan slapen.

Vrijdag 19 december

Na een goede nachtrust, eerst maar eens gaan ontbijten in het hostel. Ik had bedacht dat ik naar de grootste attractie van Yangon ging, de Swedagon Paya. Het handigst was om hier met een taxi heen te gaan, de taxi kost hier bijna niets. Ik werd netjes voor de deur afgezet. Eerst maar een ticket gekocht en daarna wilde ik als lompe Nederlander doorlopen, maar nee eerst moesten de slippers uit en op blote voeten verder, dit had ik ook wel gelezen, maar op dat moment even niet meer bedacht. Maar daarna mocht ik verder. Het is een enorm complex met zeer veel goud, allemaal kleine tempeltjes, torentjes met in het midden een zeer grote stupa, het was een indrukwekkend complex. Bij de eerste monnik die ik zag, dacht ik nog laat ik die niet op de foto zetten als een soort beleefdheid, maar tot mijn grote verbazing pakt hij zijn mobiel en maakt een foto van mij. Het bleek dat ik af en toe ook een grote attractie was en er werd af en toe flink gestaard, ze doen dat ook lekker ongegeneerd. Na een paar uur had ik het wel gezien en ben ik met de taxi weer naar het hostel teruggegaan en vanuit daar naar een andere Paya gelopen, deze was minder groots, maar ook eens stuk minder toeristisch. In dat opzicht dan wel weer aardig. Ook hier bleef ik een attractie, maar dat zal er in Myanmar wel bijhoren. Vervolgens nog een stukje rondgelopen en uiteindelijk maar teruggegaan naar het hostel. Hier heb ik mij maar lekker opgefrist, het is hier ruim boven de dertig graden en de zon schijnt volop. Hierna in het hostel gewacht totdat Jochem zou komen. Maar dat duurde maar, ondertussen met een Australische aan de praat geraakt, deze zat ook te wachten op een vriendin die met het vliegtuig uit Guangzhou komen. Dus dat scheelde weer. Uiteindleijk kwamen ze met zijn tweeen met de taxi aangereden voor het hostel. Dus dat was allemaal goed gegaan. Hierna zijn we samen nog lekker wezen eten en daarna maar gaan slapen.

Zaterdag 20 december

Vandaag gingen we vliegen naar Sitwe. Maar eerst moesten maar 'ns bij het vliegveld zien te komen. Een klein uur dit keer door de drukke binnenstad van Yangon. Voor een van de vele stoplichten stonden we stil en hoorden we ineens een oorverdovend gekwaak: Een eend in een mandje voorop de fiets van een man die kennelijk niet zo tevreden was. Achterop de fiets hadden het een aantal kippen iets minder getroffen: Opgefrommeld in een kooi zaten daar een aantal kippen zielig te kijken. Het schijnt hier heel normaal te zijn om zo kippen te vervoeren. Aangekomen op het vliegveld, checkten we in en kochten we nog een vliegticket voor Mandalay naar Bagan. De tijd ging even terug: alles werd op papier uitgeschreven zoals het vroeger ging en we kregen authentieke papieren tickets.

Het vliegtuig vertrok een half uur te laat, maar we werden onderweg voor een relatief korte vlucht goed verzorgd. Zo'n 2 uur later kwamen we in Sitwe aan. Een thoun bein chauffeur (te vergelijken met een tuk tuk) benaderde ons voor een ritje naar ons hotel. Vol goede moed vertrok hij met ons. Al snel werden voorbij gereden door andere thoun beins. Hij zei de weg te weten maar we voelden al nattigheid aangezien we het dorp uitreden en ons hotel in de hoofdstraat zou moeten zitten. Hij zette ons af bij een afgelegen zeer luxe hotel. Hij wist de weg dus niet, dit was het verkeerde hotel. Naar druk gebel zei hij het hotel te weten. Ook zijn 2e poging faalde. Naar wat op en neer gereden te hebben in de hoofdstraat besloten we maar uit te stappen en zelf te gaan zoeken. Maar eerst boekten we een ticket voor de boot naar Mrauk U voor morgen. Na nog een korte zoektocht, constateerden we dat het hotel kennelijk niet bestond en probeerde we bij een ander hotel een kamer te boeken. Daar vertelden we ons verhaal en zij vertelde dat we de zoveelste toeristen waren die het hotel zocht, maar dat bestond helemaal. En we hadden het toch op internet geboekt en betaald. Oplichting dus! Helaas zat het hotel vol maar zij deden hun uiterste best om ons elders te stallen. Zonder succes, alles zat vol. Uiteindelijk strandde we bij een guesthouse waar je nog niet dood gevonden wilde worden. Maar beter dan niets. 's Avonds deden we een poging om iets te eten. We kwamen bij een restaurant waar ook buitenlanders zaten en we vroegen hoe het eten was. Goed zeiden ze, we bestelden kip curry. Er kwam van allerlei onbekende dingetjes bij die er niet echt uitnodigend uitzagen. We aten het gros niet op. De kip liet ik liggen, Henrike deed nog een poging. Dat laatste niet zonder gevolgen, enige tijd later lag Henrike's maaginhoud in het toilet. Later hoorde wij dat het in Myanmar heel normaal is dat bijna elke reiziger ziek werd van het eten. Niets bijzonders maar wel vervelend.

Zondag 21 december

Na een beroerde nacht, voelde Henrike zich nog steeds niet lekker, maar we hadden een boot te halen. Deze zou om half tien vertrekken. Op de boot veel moeite gedaan om een plekje te krijgen waar Henrike frisse lucht kreeg en als het nodig mocht zijn, snel over de reling kon hangen. Dit bleek bij de kapitein in de stuurhut te zijn. De boottocht zelf was best aardig, mooi uitzicht en hierdoor mooie foto's kunnen maken, deze keer hadden we de snelle boot, dus met twee en half uur waren we in Mrauk U, waar alweer iemand van het hotel klaar stond met een naam op een bord wat op die van Jochem leek. Weer met een thoun bein naar het hostel gereden. Hier hadden we een ruime kamer die er schoon uitzag, dat was na vorig nacht wel fijn. Hierna toch maar op pad gegaan, Mrauk U is een grote archeologische plaats met allemaal tempels. Al fietsend maar op zoek naar de eerste tempel, hier moesten we ook nog een kaartje kopen voor toegang tot alle tempels, alhoewel er helemaal niet gecontroleerd werd. Deze tempel maar meteen bezichtigd, bij het uittrekken van de schoenen bleek dat Jochem zijn wandelschoenen nog aanhad, dit is niet handig als je ze steeds uit en aan moet doen, dus hij weer op het fietsje terug naar het hostel om zijn teeva's aan te doen. Bij terugkomst kreeg hij nog een rondleiding van een kleine monnik, ik was inmiddels uitgekeken en zat lekker in de schaduw. Hierna op naar de volgende tempel. Na deze tempel was het even genoeg voor vandaag. Hierna teruggefiets naar het hostel, de wegen zijn hier vooral er hobbelig en met veel keien. Hierna even rustig aangedaan en gegeten in hostel.

Maandag 22 december

Vandaag stond een tochtje naar de Chin dorpen op het programma. In dit dorp wonen nog oude vrouwen waarvan hun gezicht helemaal getatoueerd is met een soort van spinnenweb. We gingen met twee Duitse mannen, zodat we de kosten konden delen. Een van die duitsers was ook al geveld. Eerst een klein stukje met een busje en vadaar uit verder met de boot. Op de boot stonden leuke gekleurde plastic kuipstoeltjes waarin we konden gaan zitten en op naar de Chin dorpen. Onderweg weer mooie uitzichten en veel mensen die hard aan het werk zijn, alles gaat hier nog met de hand, wat dat betreft lopen ze hier decenia achter. De eerste stop was bij een markt, hier werd van alles en nog wat verkocht. De duitsers hadden nog stiften voor kinderen bij die ze uitdeelden, deze werden blij in ontvangst genomen. Ook hier worden we van allle kanten aangestaard. Westerlingen zijn hier waarschijnlijk nog steeds bijzonder. Na de markt weer verder in de boot en op naar de Chin. Bij de volgende stop kregen we een rondleiding door het dorpje en zagen we een Chin vrouw, wel bijzonder zo'n getatoueerd spinnenweb op je gezicht. In het dorp zagen we zonnencellen om energie op te wekken, dat vonden we dan wel weer modern. Hierna kregen we op de boot lunch en gingen we op weg naar het tweede dorp. Hier zagen we meerdere Chin vrouwen, deze waren wat gehaaider en probeerden meteen sjalen, doeken en tasjes te verkopen. Maar niet op een vervelende manier.Na een rondleiding door het dorp stapten we weer op de boot en gingen we weer terug naar het hostel waar we om een uur of half vier aankwamen. Tegen vijf uur maar weer de fiets gepakt en op weg naar de zonsondergang. Het was even zoeken en de ketting van de fiets van Jochem viel er ook nog af, dus die moest er weer opgezet worden, maar we zagen een mooie zonsondergang. Hierna gingen we op weg naar een eettentje, tijdens het fietsen viel de ketting van Jochem er nog tweemaal af, waarbij het de laatste keer niet lukte om hem er weer op te krijgen, maar gelukkig kregen we hulp van iemand bij het restaurant. Na wat gegeten te hebben, een of ander kom soep met veel groenten gingen we in het donker terug naar het hotel. De fietsen hebben hier geen lichten, dus dat betekent fietsen met de zaklamp in je hand. De ketting viel er nog twee maal af, dus dat schoot niet echt op. Maar uiteindelijk zijn we er gekomen.

Dinsdag 23 december

Naast de zonsondergang kun je in Mrauk U ook de zonsopgang bewonderen. Het enige nadeel hiervan is, dat je vroeg moet opstaan. Aangezien we ook vroeg gaan slapen is dat niet zo'n groot probleem. Vlakbij ons hotel was het punt van de zonsopgang. Samen met iemand van het hotel en 2 Esten gingen we rond half 6 met zaklamp opweg naar de zonsopgang. Hiervoor moesten we een berg oplopen die vanwege de dauw behoorlijk glad was. Uiteindelijk bereikten we ruim op tijd de top en keken we in eerste instantie het donker in met hier en daar wat lichtjes. Al snel zagen we meer, een mistig tafereel met tempels. Het zag er misterieus uit. Al snel zou de zon opkomen, was de bedoeling. Maar het was helaas te bewolkt waardoor we niet meer zagen dan wat oranje kleuren. Desondanks was het uitzicht de moeite waard.

Nadat we terug waren in het hotel, hadden we ontbijt en rond een uur of 9 besloten we met een andere fiets dan gisteren tempels te gaan bekijken. Enkele grote met veel budha's en heel veel kleine. Na al deze tempels besloten we op goed geluk ergens wat te gaan eten. Helaas beviel Jochem het eten niet goed en was hij aan de beurt om boven de toilet pot te gaan hangen. Gelukkig was Henrike inmiddels beter zodat ze goed voor Jochem kon zorgen.

De rest van de dag lag Jochem in bed en was ook het avondeten niet aan hem besteed. Henrike heeft overigens wel lekker gegeten met de rest van de hotelgasten.

Woensdag 24 december

Vandaag stond de wekker om half 6, we moesten de boot halen van 7 uur. We waren te vroeg voor het ontbijt maar kregen daarvoor in de plaats een kilo bananen. Het hotel zou thoun bein regelen voor kwart over 6. Helaas was ie er nog niet en werd er druk gebeld, ook dat schoot niet op. Na wat aandringen van onze kant stapte een van de personeelsleden op de fiets, waarschijnlijk om de thoun bein chauffeur wakker te maken. Niet veel later zagen we een slaperige thoun bein chauffeur met daar achter het fietsende personeelslid aankomen. Uiteindelijk waren we nog op tijd voor de boot die vervolgens een half uur te laat vertrok.

We kochten een kaartje voor de boot, de locale bevolking kreeg een wit kaartje en wij een blauwe. Wat ook opviel was dat het geld wat wij betaalde niet in het geldkistje belandde zoals bij de rest maar in de portemonnee in zijn achterzak ging. Dit keer zaten we op een overheidsboot die veel langzamer en dus ook goedkoper was dan de fastboot waar we zondag op zaten. Er waren meer mensen dan zitplaatsen, dus gingen mensen op de grond zitten. Overigens moest je voor een zitplaats betalen, wij natuurlijk net iets meer dan de locale bevolking. Ook gingen er veel goederen en kippen aan boord die onderweg op tussengelegen dorpen werden afgeleverd. De kippen werden niet op de meest humane wijze getransporteerd en werden in "bosjes" de boot opgedragen. We werden uitgebreid bewonderd door de locale bevolking en ook de catering was op de tussenstops ruim aanwezig. Vrouwen met allerlei locale "lekkernijen" kwamen de boot op en verkochten deze. Na onze maagproblemen zijn we daar wat voorzichtig mee. Na 6,5 uur kwamen wij aan en Sitwe.

Op de boot werden we al gespot door een man die ons al een ritje naar het hotel aanbood voor natuurlijk een passende westerse vergoeding. Dit bleek ook nog een thoun bein te zijn die we moesten delen. Aan zijn gezicht te zien was zijn dag weer goed.

Bij het hotel hadden we een reservering, dachten we. Maar in eerste instantie zaten ze vol, na wat discussie werd de kamer alsnog geregeld. Overigens werden we zeer netjes behandeld, onze tassen werden naar binnengedragen, de deur werd voor ons open gehouden, we kregen een welkomstdrankje en toen Jochem voor de 2e keer een rol toiletpapier ging halen kreeg hij vriendelijk doch dringend te horen dat hij de volgende keer de receptie moest bellen en dat dan de rol gebracht werd!

Donderdag 25 december

Na eens uitgeslapen te hebben, hebben we een rustige ochtend gehad. Vanmiddag vliegen we naar Yangon.